Ես ինչ արտասահմանյան երկրում եղել եմ ու շփվել հայերի հետ, էն հայերը, ովքեր տեղի երաժշտությունն են լսում, կամ էլ ամերիկյան երգեր, նրանք լրիվ մերձեցել են իրենց բնակության երկրների մշակույթի հետ ու հայի շունչ էլ չի մնացել նրանց մեջ ու դաժե բաստուրմա չեն ուտում` վախենալով որ հաջորդ օրը վրաներից հոտ կգա ու կոլեգաները ուրիշ աչքով իրենց կնայեն, իսկ նրանք` ովքեր ռաբիզ երաժշտություն են լսում, հոգով ու սրտով հայ են մնացել ու փաթթած ունեն կոլեգաներին էլ հարևաններին էլ հետը, իսկ կենցաղում էլ խաշով, սոխով, բաստուրմով... մեռնեմ ես իրանց ջանին...
Պամիդորով խփել չկա, բայց ասածս կատակ չի ու բացարձակ ճշմարտություն է, որը նաև քննարկման ենթակա չի...
