Ահա, թե ինչու՞ ենք խարխափում ճահճում

Ամեն առիթով, ևս մի ավելորդ անգամ պետք է հիշեցնել, թե ռուսը ինչու՞ է մեզ այդպես ատամներով կառչել ու բաց չի թողնում: Դա իհարկե մեր սիրուն աչքերի համար չի անում, այլ Վրաստանի կողքին Հայաստանը կորցնելով, կորցնում է ողջ Կովկասը, այսինք զրկվում է Բոսֆորի տաք ջրերից ու իր կարդաշ դաշնակցի հետ կապից: Մեր ժողովուրդը սա չի հասկանում, դրա համար էլ՝ փողոցներն ընկած «սերժիկ հեռացիր» է բղավում:

Իսկ ռսից ազատվել կարելի է միայն Սփյուռքի հետ միասին, համահայկական միացյալ ուժով, Հայաստանում մնացած ժողովրդական ուժը խիստ տկար է: Մենք կդառնանք գործոն, աշխարհը մեր վրա ուշադրություն կդարձնի միայն այն դեպքում, երբ մեր պայքարը Ռուսատանից ազատագրվելու բնույթ կկրի, Վրաստանի և Ուկրաինայի օրինակով...