Իրան-Եւրոպա մերձեցման վերսկսւած գործընթացը որակական նոր փուլ թեւակոխելու իրական ու մօտալուտ հեռանկար է պարզում, եւ որ նոյն մերձեցումը ըստ Եւրոմիութեան արտաքին քաղաքականութեան եւ անվտանգութեան հարցերով բարձր յանձնակատար Ֆեդերիկա Մոգրինիի՝ «.... Նպաստելու է տարածաշրջանի անվտանգութեան բարելաւմանը»: Մոգրինին, որ ըստ իրեն՝ խօսում էր Եւրոպական բոլոր երկրների անունից, երէկ ԻԻՀ արտգործնախարար Զարիֆի հետ մամլոյ համատեղ ասուլիսում նաեւ ընդգծել է. «Պարսից ծոցին եւ աշխարհին ուղղւած իմ պատգամն այն է, որ միջուկային համաձայնութիւնը կարող է նպաստել տարածաշրջանային անվտանգութեան բարելաւմանը»:

Պարզ է ու յստակ, որ թէ՛ նոյն Պարսից ծոցի, եւ թէ՛ նոյն աշխարհի որոշակի երկրներ, ինչպէս՝ Սաուդական Արաբիան ու Թուրքիան միջուկային պատմական համաձայնութեան կապակցութեամբ մինչեւ իսկ անթաքոյց վերապահութիւն դրսեւորեցին, քանզի քաջ գիտակցում էին՝ համաձայնութեան արդիւնքում, յատկապէս տարածաշրջանի մակարդակով, իրենց դիրքերը ի հաշիւ Իրանի՝ մի քանի աստիճանով նահանջ է արձանագրելու: Իսկ արդէն փաստ է, որ միեւնոյն դիրքերը տարածաշրջանի անվտանգութիւնը ինչպիսի աղէտալի կացութեան են մատնել այսօր իսկ, երբ այդպիսով գերազանցապէս ջուր են լցնում միջուկային համաձայնութեան ամենաոխերիմ հակառակորդ՝ Իսրայէլի ջրաղացին: Այլապէս՝ Իրաքի, Սիրիայի, Եմէնի եւ քրդաբնակ շրջանները քարուքանդ անող եւ ԴԱԷՇ-ի կնքահայրեր համարւող սաուդա-թուրքական պետական տեռորիզմը եթէ ոչ Իսրայէլի, հապա ո՞ւմ օգտին է շղթայազերծւել...

Համընդհանուր այս խորապատկերի ներքոյ, ահա, ներքաղաքական ճգնաժամ ապրող Թուրքիան, կրկին անգամ «հակաահաբեկչական» պատմուճան հագնելով, ու մինչ երէկ՝ «Քրդական հարցը լուծած» պսակաւորի դափնիներով յղփացած՝ այսօր հակա-ԴԱԷՇ իմիտացիաներ է բեմականացնում՝ ՆԱՏՕ-ի ու ԱՄՆ-ի կանաչ լոյսն ու «օրհնանքը» չարաշահելով:

Թուրքիայի եւ աւելի ճիշտ՝ հեղինակազուրկ «Արդարութիւն եւ զարգացում» կուսակցութեան նպատակը պարզ է ու մեկին՝ հակաքրդական նոր արշաւով՝ ա) սիրաշահել մրցակից ազգայնականների կուսակցութեանը՝ հաւանական կոալիցիա կառավարութիւն կազմելու համար, եւ բ) խորհրդարանական արտահերթ ընտրութիւններում թուլացնել քրդամէտ «Ժողովրդա-դեմոկրատական» կուսակցութեան վարկանիշը, որի օգտին աննախադէպ քւէներն իսկ ձախողել էր Էրդողան-Դաւութօղլու-ի կուսակցութեանը՝ միահեծան կառավարութիւն ձեւաւորելու համար: Իսկ յանուն սրանց՝ Թուրքիան ինչպէս միշտ՝ արհամարհել ու արհամարհելու է երէկւայ բարեկամի, հարեւան երկրի եւ ընդհուպ՝ ողջ տարածաշրջանի խաղաղութիւնը, կայունութիւնն ու բարձրաստիճան եւրոյանձնակատարի ընդգծած անվտանգութիւնը:

Չէ՞, որ դա օկուպանտ «հանրապետութեան» (Թուրքիա) եւ ինչու ոչ՝ բռնագրաւող երկրի (Իսրայէլ) գոյատեւման երաշխիքն իսկ է...

«ԱԼԻՔ» ՕՐԱԹԵՐԹԻ ԳԼԽԱՒՈՐ ԽՄԲԱԳԻՐ

 ԴԵՐԵՆԻԿ ՄԵԼԻՔԵԱՆ