Հա, մտածում եմ, թե ոնց ստացվեց, որ ազգս մնաց Ավետ Բարսեղյանի ոտանավորների հույսին...
Ազգը հեչ, Ռիտա Սարգսյանը բացի Ավետից, ուրիշ ,,բանաստեղծի,, չի ճանաչում ու իր բոլոր երգերի տեքստերը գրելու համար դիմում է միայն Ավետին...
Դե, ոչ դասական պոեզիա ենք ունեցել, ոչ էլ հիմա Գրողների միության 400 անդամների մեջ Ավետից բարձր պոետ կա...
Էն անտեր սովետի ժամանակ հայկական էստրադային երգերի տեքստերը մինչեւ վերջին բառը մշակված ու բովանդակությունն էլ հագեցած ու ներդաշն էր մեղեդու հետ...
Իսկ հիմա Ավետը գալա-համերգները վարելու արանքում, ոտի վրա՝ իմացած 10 բառը շարում է կողք-կողքի ու երգի տեքստը պատրաստ է...
Էսքան փինաչի ու գռդոնչի ոնց լցվեցին ու ամայացրին մշակութային-հոգեւոր դաշտը...

Կիմա Եղիազարյան