Վերջերս համացանցի հետևորդներն ազատ ժամանակ չէին ունենում, մեկը մյուսի հետևից տեղի էին ունենում աղմկահարույց միջադեպեր, որոնք հասարակության շրջանում բուռն քննադատությունների էին արժանում: Թերևս, բացումն անողը սցենարիստ, պրոդյուսեր Դիանա Գրիգորյանն էր, ով Կանանց տոնի նախօրեին Սերժ Սարգսյանի կողմից հեռուստատեսության բնագավառում բարեխիղճ և արդյունավետ աշխատանքի համար պարգևատրվել է Մովսես Խորենացի մեդալով:
Ինչ խոսք, տեղի ունեցածը, ինչպես ռուսներն են ասում` «Гром среди ясного неба», Դիանա Գրիգորյանի անունը բոլորն էին քննարկում, նույնիսկ այն մարդիկ, ովքեր ժամանակին նրա սերիալները նայել էին:
Դերասան Ռաֆայել Երանոսյանից սկսած մինչև համացանցային հետևորդներ քննարկում ու քննադատում էին և որպես փաստարկ նշում էին, որ նախ սերիալ ասվածը չի կարելի այդչափ կարևորել, երկրորդն էլ` առավել ևս Դիանային` իր դժվար ապրուստներով, հարազատ թշնամիներով և ոչինչ չասող այլ սցենարական լուծումներով, մշտական լաց ու կոծով:
Կարծում եմ, որ այդ քննարկումներն այնքան շատ էին, որ ավելորդ է հիմա Դիանայի մասին նոր բաներ գրելը, պարզապես մեկ խոսուն փաստ, որն ավելին է, քան հազարավոր օրինակները:
Օրերս Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի բեմում հերթական անգամ խաղում էին «Ռիչարդ Երրորդ» ներկայացումը, որում փայլուն դերակատարում ունի նաև ՀՀ վաստակավոր արտիստ Նելլի Խերանյանը:
Ներկայացումից հետո ինձ միայն մեկ հարց էր հուզում` արդյո՞ք Նելլի Խերանյանն ունի Մովսես Խորենացի մեդալ, պատասխանը` ոչ, չունի: Ցավոք, նա միակը չէ, միայն կարող ենք ուրախանալ, որ Վաստակավոր արտիստի կոչմանն Արմենչիկից ավելի շուտ է արժանացել…
Մեկնաբանությունները թողնում եմ ձեզ…
Հեղինակ` Ա. Գ