2. Դատական պրոցեսի մասին։
Այն տպավորությունն է, որ ոչ դատավորը գիտի դատավարության օրենքները, ոչ էլ փատաբանները։ Չգիտեն, թե ով պիտի առարկի, ով հիմնավորի հարցը և այլն։ Պարզպաես խայտառակություն է ...

3. Քննիչների ու մեղադրյալի մասին։
Տիկին Լորետան ճիշտ է, նա իրավունք ունի հրաժարվել պատասխանել այն հարցերին, որոնք կարող են որպես վկայություն օգտագործվել իր կամ իր հարազատի դեմ։ Սա հատուկ ստեղծված է նրա համար, որ քննիչները կարողանան ոչ թե կորզել իրականությունը, այլ պեղել, քննել, գտնել և այլն։

4. Տեսանկարահանող սարքերի քանակի ու ձայնի մասին։
Տուժողը հրաժարվում է ասել, թե քանիսն են դրանք։ Իսկական տուժողը հաճույքով համագործակցում է քննչական պրոցեսի հետ, այդ թվում դատաքննության։ Եթե տուժողը նման բան է ասում, նշանակում է քննությունը թերի է։ Օրինակ, նշանակում է, որ կան ձայնագրություններ, որոնք քննչական մարմինները չունեն, ու այդ ձայնագրությունները կարող է փոխեն մեղադրանքը։

5. Այս գործը պետք է ուղղակի հետ ուղարկվի քննության։ Այն թերի է։

Հավելեմ։ Տիկին Լորետան ասում է, որ այդ հարցը չի վերաբերում սպառնալիքին, այլ վերաբերում է իր անձին, ուստի չի պատասխանում։
Ու քանի որ սպառնալիքը այն վարկածն է, որը պաշտոնապես մտել է դատարան, ապա պատասխանն այսպսին է «հարցը չի վերաբերում ներկայացրած վարկածին»։ 
Սա խայտառակ նախադեպ է, քանի որ ստացվում է, որ ցանկացած «կարած» գործից դուրս հարց տալը, որը կարող է քանդել «գործը» դիտարկվում է գործին չառնչվող հարց ...

Աշոտ Խուրշուդյան