«20 տարի է՝ բնակվում եմ Սալոնիկում, իսկ այսօր եկել եմ հարգանքի տուրք մատուցելու անմեղ զորհերի հիշատակին: Իր մեծ գերդաստանից միայն տատիկս է փրկվել: Նա ապրեց 108 տարի՝ Ցեղասպանության արհավիրքն անընդհատ աչքերի առջև ունենալով: Պատմում էր, որ հորաքրոջս կրծքերը կտրել-գցել են ջուրը, հորեղբորս մերկացրել ու այրել են..
Ո՞ւր է Հայաստանը, չկա-չկա...»,-մեզ հետ զրույցում արցունքն աչքերին ասաց Անուշ տատը:
Հարցին, թե ի՞նչ է կարծում, Թուրքիան երբևէ կընդունի՞ Հայոց ցեղասպանությունը, տատը նկատեց.
«Թուրքիան իժ է, որ վախից ամեն րոպե կարող է խայթել: Բայց ես հույս ունեմ, հավատացած եմ, որ այս երիտասարդ սերունդը հետ կբերի Հայաստանը»:
Անի Կարապետյան
