Հնարավոր է, որ մեր այս հրապարակմամբ նուրբ թեմա ենք արծարծում,սակայն դա անում ենք մեր ընթերցողին ընդառաջ գնալով:
Asekose.am-ի հետ զրույցում 10-ամյա Արեգի մայրը՝ Սյուզան Մուրադյանը, նշում է, որ իր որդու հայրը լրագրող, ռեժիսոր և սցենարիստ Արթուր Բախտամյանն է, և պատմում է Արթուր Բախտամյանի հետ ծանոթության, համատեղ կյանքի բարդությունների, երեխայի նկատմամբ հոր ունեցած վերաբերմունքի մասին:
«Արթուրի հետ ծանոթացել ենք 12 տարի առաջ՝ 2006թ.-ին, շատ հետաքրքիր զուգադիպությամբ, ճակատագրով նախատեսված անխուսափելի հանդիպում էր: Ի դեպ, այդ օրը՝ հունվարի 28-ն էր՝ Արթուրի ծննդյան օրը: Հեքիաթային հարաբերություններ սկսվեցին, բուռն ու երկկողմանի մեծ սեր, իսկ ես, ինչպես Արթուրն էր սիրում անվանել, նվեր կին էի: Մեր 12 տարվա համատեղ կյանքի և փոխադարձ սիրո ընթացքում 2008 թ.-ին ծնվեց մեր որդին՝ Արեգ Արթուրի Բախտամյանը: Նա երջանիկ բալիկ է, վստահաբար մեծ սիրո արդյունք»:
Մեր զրուցակցի խոսքով՝ Արթուրի և Արեգի հարաբերությունները երբեք էլ նախանձելի չեն եղել.
«Երեխայի և հոր հարաբերությունները լավ են, բայց ոչ շատ ջերմ: Արթուրը սիրում է նրա հետ պարզապես ժամանակ անցկացնել, հաճույք ստանալ, իսկ երեխայի հոգսերը հոգալուն, դաստիարակչական, խնամքի և կենցաղի հետ կապված բոլոր հարցերը լուծում եմ ինքս: Նա երբեք հոգու ընկեր չի եղել, առօրյաս այնքան հոգսաշատ ու ծանրաբեռնված է անցել ու անցնում, որ, գրեթե, ժամանակ չի մնում զգալ մայրական բերկրանքը: Ես հասկացել եմ, որ ես էլ, որդիս էլ խամաճիկներ ենք եղել նրա թատրոնի լուռ անկյունում: Որդիս բազմաշնորհ է, հետաքրքրասեր, ունի բազմաթիվ նախասիրություններ, որոնց մասին, վստահ եմ, որ հայրը նույնիսկ տեղյակ չի եղել՝ կարծելով, որ միայն «Բախտամյան» ազգանունը շնորհելով որդուն՝ ապահովում է նրա բարեկեցիկ կյանքը: Մի բան է անհասկանալի ու անընդունելի՝ ինչպե՞ս է Արթուր Բախտամյանը տարբերություն դնում իր հարազատ որդիների միջև: Նա իր 30 տարեկան, կայացած, սեփական բիզնես ու աշխատանք ունեցող տղային նվիրատվություն է արել իր ամբողջ կարողությունը՝ բնակարան Երևան քաղաքում, Օհանավանում գտնվող ամառանոցը, նույնիսկ՝ ոչ սարքին մեքենան, իսկ իր 10 տարեկան որդուն, ով դեռ ունի հոգածության, խնամքի կարիք , թողել է առանց որևէ միջոցի: Ժողովրդական առածն ասում է. «Որ մատդ էլ կտրես, կցավի», սակայն ոչ բոլոր դեպքերում է այս իմաստությունն իրական: Հայրական անտարբերությունը հիասթափեցնում է որդուս՝ փշրելով նրա մանկական ու հեքիաթային աշխարհը»,- Asekose.am-ի հետ զրույցում անկեղծացավ Սյուզան Մուրադյանը:
Հեղինակ՝ Ա. Մաթևոսյան
