Ռուսաստանցի հայ կինոռեժիսոր Սարիկ Անդրեասյանն իր ինստագրամում դիմել է Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելինսկուն։ Ռեժիսորը գրել է․

«Վովա, բարև @zelenskiy_official! Այս լուսանկարները մոտ տաս տարեկան են: Հիշում եմ, թե ինչպես հանդիպեցի քեզ և ասացի, որ շատ եմ ուզում, որ խաղաս իմ ֆիլմում, և ես աներևակայելի ուրախ էի, երբ համաձայնվեցիր:

Ես հիշում եմ, թե ինչպես են պրոդյուսերները տարբեր մեթոդներով փորձում իրենց մտավոր մշակութային ֆանտազիաները ներդնել իմ ֆիլմում, և դու հնարավորինս պաշտպանում էիր ինձ, հիշում եմ՝ ինչպես Կիևում քեզ ցույց տվեցի  մոնտաժի առաջին տարբերակը, և դու միշտ արդար ու ազնիվ էիր, հիշում եմ, թե ինչպես մի անգամ հյուրընկալվեցի քո տանը և քո հիանալի կինը մեզ համար թեյ պատրաստեց։ Հիշում եմ, թե ինչպես մի անգամ սրճարանում մեր հայտնի դերասանուհիներից մեկը կոպտեց  մատուցողին, իսկ դու կանգնեցրիր նրան և ասացիր․ «քաղաքավարի եղի՛ր, նա մարդ է»։

Ես հիշում եմ, թե ինչպես մենք հանդիպեցինք Սանկտ Պետերբուրգի կինոշուկայում և միմյանց շնորհավորեցինք՝ երեխաների ծննդյան կապակցությամբ, և նույնիսկ պարզվեց, որ մենք մեր տղաներին նույն անունով ենք կոչել՝ Մարկ: Ես միշտ հպարտացել եմ, որ իմ կյանքի որոշ ժամանակահատվածում քո ընկերն էի և բոլոր հարցազրույցներում միշտ ասում էի, որ դու մեծ սրտով մարդ ես:

Իսկ երեկ՝ ես նայեցի հայ երեխաների` ֆոսֆորային ռումբից այրված մարմիններին, և ինչպես պարզվեց, դու էիր դրանք վաճառել մեր հարեւաններին՝ նրանց հետ  բարեկամությունն ամրապնդելու համար: Ես կցանկանայի ձեզ ասել ՝ «քաղաքավարի եղիր. նա մարդ է», բայց, ըստ ամենայնի, երբ նստում ես այդ «աթոռներին» այն ամենը, ինչ մարդկային ու լավ է` թողնում ես անցյալում: Ես Կալիֆոռնիայից մինչև Մոսկվա շատ ուկրաինացի ընկերներ ունեմ, բայց ես և իմ ժողովուրդը չենք կարող  բարեկամություն անել մեկի հետ, ում ձեռքերն արյունոտ են: Եվ, քանի որ նման պատմություն կա․ ուզում եմ ասել, որ Ղրիմը մերն է»։

 

 

 

 

Посмотреть эту публикацию в Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Вова, привет @zelenskiy_official ! Этим фотографиям уже около десяти лет! Я помню, как встретился с тобой и сказал, что очень хочу чтобы ты играл в моем фильме и я был невероятно счастлив, когда ты согласился. Помню, как продюсеры различными методами пытались вставить свои околокультурные фантазии в мой фильм и ты максимально меня защищал, помню как я показывал тебе первый вариант монтажа в Киеве и ты был всегда справедлив и честен, помню как был у тебя дома в гостях и твоя замечательная жена готовила нам чай, помню, как однажды в кафе одна из наших известных актрис позволила себе грубо обратиться к официанту и ты осёк ее и сказал «будь вежлива - это человек», помню как мы увиделись в Санкт-Петербурге на кинорынке и поздравили друг друга с рождением детей и даже выяснилось, что мы назвали своих мальчиков одинаковыми именами Марк. Я всегда гордился тем, что какой-то промежуток своей жизни я был твоим другом и всегда во всех интервью говорил, что ты человек с большим сердцем. А вчера я смотрел на обожженные тела армянских детей от фосфорной бомбы и как выяснилось - это ты их продал нашим соседям, чтобы закрепить свою дружбу с ними. Я бы хотел сказать тебе «будь вежлив - это человек», но видимо когда вы садитесь на эти «стулья», то все становитесь гондонами и все человеческое и доброе вы оставляете где-то в прошлом. У меня много друзей украинцев от Калифорнии до Москвы, но я и мой народ не могут гордиться дружбой с тем у кого руки в крови. И раз уж такая история хотел бы сказать, что КРЫМ НАШ. #армения #арцах #stopazerbaijansaggression #stopaliyev

Публикация от Sarik Andreasyan (@sarik_andreasyan) 31 Окт 2020 в 9:41 PDT