Ռուսական լրատվամիջոցները տարակուսած էին եւ չգիտեին,  թե ինչպես լուսաբանել
հայաստանյան իրադարձությունները։

Մի կողմից կա գիտակցություն, որ Հայաստանը հետխորհրդային երկրների շրջանում Ռուսաստանի ամենամոտ դաշնակիցն է, մյուս կողմից՝ ռուսական լրատվամիջոցները պատրաստ չէին դեպքերի նման զարգացմանը, իսկ Կրեմլը ոչինչ չէր ազդարարում։ Այդ իսկ պատճառով լուսաբանումը իմ դիտարկմամբ հասցված էր նվազագույնի։

Նման իրավիճակում հայաստանյան ցույցերը կարելի էր պիտակավորել որպես ՛՛Հայկական Մայդան՝՝, կամ ԱՄՆ-ի հատուկ ծառայությունների կազմակերպած նախագիծ, սակայն իմ տպավորությունն այն էր, որ այս թեզը հեռու չգնաց, քանզի Կրեմլից եկավ՝ իրավիճակը հարթելու եւ աղմուկ չբարձրացնելու որոշում։ Սա եւս մեկ անգամ փաստում է Ռուսաստանի պետական լրատվամիջոցների կախյալ լինելու մասին։