Ճանապարհորդ-բլոգեր Ալեքսանդր Լապշինը պատասխանել է Նաիրի Հոխիկյանի գրառմանն ու հայտնել, որ չի հասկանում, թե ինչու է իր անունը շոշափվում խոսակցությունների մեջ, որոնց ինքը ներկա չի եղել, նման հայտարարություններ չի լսել ու տեղյակ չէ՝ ինչի մասին է խոսքը:

«Ընկերներ, ինձ խնդրում են մեկնաբանել լրագրող Նաիրի Հոխիկյանի հայտարարությունները՝ իմ, Նիկոլ Փաշինյանի և վարչապետի նախկին մամուլի քարտուղար  Վլադիմիր Կարապետյանի զրույցի վերաբերյալ:

Որքան ես կարողացա հասկանալ Նաիրիի  հոդվածի թարգմանությունից, նա այնտեղ ինձ է մեջբերում՝ նշելով, որ ես իբր քննարկել եմ Նիկոլ Փաշինյանի և Վլադիմիր Կարապետյանի հետ Արցախը հանձնելու պլանների մասին, որ իբր Կարապետյանն ասել է «եթե մի քանի հազար հայ մահանա, դա սարսափելի չէ », և, որ եթե ես չդադարեմ քննադատել Ադրբեջանին, ապա ավելի լավ է չգամ Հայաստան:

3 տարի առաջ Նաիրի Հոխիկյանը զանգահարեց ինձ և ասաց, որ  Գավառում տնտեսական ֆորում է լինելու, և ինձ հրավիրել են այնտեղ՝ որպես հյուր: Նա ասաց, որ վարչապետ Փաշինյանն այնտեղ ներկա կլինի, և ես հնարավորություն կունենամ ծանոթանալ նրա հետ: Համաձայնեցի։ Երբ ես Բելառուսի բանտում էի, Փաշինյանը, Էդմոն Մարուքյանի հետ միասին, ցույց կազմակերպեց Երևանում Բելառուսի դեսպանատան առջև ՝ պահանջելով ազատել ինձ: Սա իմ հնարավորությունն էր շնորհակալություն հայտնել այս մարդկանց իմ ազատազրկման ծանր օրերին ցուցաբերած աջակցության համար:

Ֆորումից հետո Գավառում ֆուրշետ էր, որտեղ հանդիպեցինք ես, Նիկոլ Փաշինյանը, Վլադիմիր Կարապետյանը և Նաիրի Հոխիկյանը: Այնտեղ այլ մարդիկ ևս կային, ամենայն հավանականությամբ՝ վարչապետի անվտանգությունը:

Այս հանդիպման ընթացքում ես խոսեցի Նիկոլ Փաշինյանի հետ այն մասին, թե ինչ է ինձ հետ պատահել Ադրբեջանում ՝ Արցախ կատարած իմ այցի պատճառով, Ալիևի ռեժիմի դատական հայցի մասին:

Նիկոլն արտահայտեց իր ափսոսանքը և նշեց, որ եթե ինչ-որ բանով կարող է օգտակար լինել, ապա ես ցանկացած պահի կարող եմ դիմել իրեն: Վլադիմիր Կարապետյանը կանգնած էր մոտակայքում և զրույցի ընթացքում ասաց, որ Հայաստանն իր պատմության  դժվարին ժամանակաշրջանն է ապրում, սեղմված է, և Արցախում զիջումներն անխուսափելի են շրջափակումից և տնտեսական ճգնաժամից դուրս գալու համար:

Նա նաև ասաց, որ երկրի տնտեսության բնականոն գործունեության և շրջափակումից ու ճգնաժամից դուրս գալու համար անհրաժեշտ է բանակցություններ վարել հարևանների հետ: Հետո ավելացրեց, որ առաջիկա տարիներին իրավիճակը կարող է փոխվել, և ես պետք է հետևեմ, թե ինչ է կատարվում տարածաշրջանում, որպեսզի մնամ թրենդի մեջ:

Վերջ։ Ուրիշ ոչինչ չկա: Մնացած ամենը, ինչ գրված է Նաիրի Հոխիկյանի հոդվածում, ինձ համար դժվար է մեկնաբանել, քանի որ նման խոսակցություններ ինձ հետ չեն եղել:

Ես երբեք չեմ լսել մեջբերում «հազարավոր սպանված հայերի» մասին: Ո՛չ Նիկոլ Փաշինյանը, ո՛չ էլ Վլադիմիր Կարապետյանը այդ մասին չեն հայտարարել ինձ հետ հանդիպմանը: Ոչ ոք ինձ չի ասել, որ եթե ես չդադարեցնեմ քննադատել Ադրբեջանին, ապա պետք է այլևս չգամ Հայաստան: Ընդհակառակը, ինչպես վերը նշեցի, Փաշինյանն ինձ ասաց, որ ես կարող եմ դիմել , եթե նա ինչ-որ կերպ կարող է օգտակար լինել: Եվ, եթե անկեղծ լինենք, ո՞վ եմ ես, որ պետության ղեկավարը ճանապարհորդական բլոգերի հետ քննարկի «հազարավոր սպանված հայերի» հարց:

Բնականաբար, 2020-ի պատերազմից հետո մենք բոլորս (և ես նույնպես) մտածում էինք՝ Արցախի կորուստը նախապես պլանավորվա՞ծ էր, թե՞ ոչ: Իհարկե, ես մտածում էի ՝ արդյո՞ք սա նկատի ուներ պետության ղեկավարը, երբ խոսք գնաց Արցախում ճգնաժամը հաղթահարելու և հարկադրված զիջումները հաղթահարելու անհրաժեշտության մասին, թե ոչ: Ես չգիտեմ։ Համենայն դեպս, տեղի ունեցավ աղետ և դա ինձ ցավ է պատճառում, ինչպես Հայաստանի ամբողջ ժողովրդին: Բոլորն էլ հասկանում էին, որ ինչ-որ պահի Արցախում հակամարտությունը ինչ-որ կերպ լուծվելու է, և որոշ հողեր պետք է հանձնել Բաքվին: Բայց նման գնով դա անելն իհարկե, ողբերգություն է:

Բնականաբար, պատերազմի ընթացքում ես չգիտեի և չէի կարող իմանալ, թե ինչ է լիենլու Շուշիի հետ:

Նաիրին գրում է, որ ես դեռ հոկտեմբերին իրեն ասել եմ, թե «Շուշին կհանձնվի, հետո պատերազմը կավարտվի»: Մեր մեջ երբեք նման խոսակցություն չի եղել: Համոզված էի, որ Հայաստանը կդիմանա այդ փորձությանը և ես մինչև վերջ հավատում էի դրան, չնայած նրան, որ շատ հայ վերլուծաբաններ ասում էին. «Ամեն ինչ արդեն որոշված է, նրանք կհանձնեն Արցախը»:

Ես հարգում եմ Նաիրի Հոխիկյանին, նալավ  լրագրող է և մեծ հայրենասեր: Ինձ համար անհասկանալի է, թե ինչպես է նա առաջնորդվել, երբ հրապարակել է այս հոդվածը՝ այնտեղ նշելով իմ անունն ու խոսակցություններ, որոնց ես երբեք չեմ մասնակցել: Այն ամենը ինչ եղել է մեր հանդիպման ժամանակ , ես գրեցի վերևում: Չեմ կարող պատասխանատվություն կրել Նաիրիի այլ հայտարարությունների և  դատողությունների համար:

Հ․Գ․ Ես նաև չգիտեմ, թե ինչու՞ է Նաիրին պատերազմից հետո ձայնագրել իմ և իր զրույցը, որտեղ ես ցավով ասում եմ, որ փորձում եմ հասկանալ, թե ինչ են նկատի ունեցել Նիկոլ Փաշինյանն ու Վլադիմիր Կարապետյանը Գավառի այդ հանդիպմանը: Իմ խոսքերում գաղտնի ոչինչ չկա, բայց ինձ թվում է, որ դա Նաիրիի կողմից այնքան էլ կոռեկտ չէր: Ես հեռու եմ հայ քաղաքականությունից, ես բլոգեր եմ ու  ճանապարհորդ, և կարծում եմ, որ սխալ է փորձել ինձ ներքաշել քաղաքական բախումների մեջ:

Հիշեցնենք, որ լրագրող Նաիրի Հոխիկյանը ՀՅԴ «Նիկոլ Աղբալյան» ուսանողական միության նախաձեռնած բաց-դասընթաց քննարկման ժամանակ անդրադարձել էր արցախյան վերջին պատերազմին և փաստեր ներկայացրել պատերազմի՝ Նիկոլ Փաշինյանի կողմից վաղօրոք պլանավորած լինելու, Արցախի շրջանների,  Շուշիի դավաճանական հանձնման և այլնի մասին, որտեղ հիշատակել էր նաև  բլոգեր Ալեքսանդր Լապշինին՝ նշելով, որ 2019 թվականին Գավառում կայացած տնտեսական ֆորումներից մեկի ժամանակ ինքը և Լապշինը զրույց են ունեցել Նիկոլ Փաշինյանի և Փաշինյանի՝ այն ժամանակվա մամուլի խոսնակ Վլադիմիր Կարապետյանի հետ, որտեղ իբր, վերջինս առանձնազրույց ունենալով Լապշինի հետ ասել է, թե պետք է հանձնել Արցախը և լուծել հակամարտությունը։ Իսկ Լապշինի հարցին, թե ինչպե՞ս պետք է անել դա, քանի որ ժողովուրդն ու բանակը կընդդիմանա, Վլադիմիր Կարապետյանն իբր ասել է․ «ժողովուրդը մի քանի հազար զոհ որ տա՝ լավ էլ կհանձնի»։

Կարդացեք նաև՝ Ժողովուրդը մի քանի հազար զոհ որ տա՝ լավ էլ կտա. ցնցող փաստեր՝ Արցախի հանձնման մասին

Արցախը հանձնողը թաքուն է արե՞լ. Նաիրի Հոխիկյանն՝ իր սկանդալային հայտարարության մասին

«Բա որ էդքանը գիտեիր, ինչի՞ մինչև հիմա չէիր ասում». Ղուկասյանը՝ Նաիրի Հոխիկյանին