Եթե ազգը ծեծում է իր հերոսներին, ապա նա հերոսներ այլևս չի ունենա:
1944թ. հուլիս 20-ի Հիտլերի դեմ անհաջող մահափորձից հետո անգամ գեներալ Լուդվիգ Բեքին ոչ միայն մատով չկպան, այլև չգնդակահարեցին: Նրան ինքնասպանության հնարավորություն տվեցին, քանի որ ազգը չի կարող սպանել իր հերոսներին: Բեքն արժանացել էր Երկաթե խաչի երկու շքանշանի:
Իսկ մեզ մոտ ինչ-որ լակոտներ մահակ են բարձրացնում Մարտական խաչի առաջին աստիճանի ասպետի վրա, որովհետև նա համարձակվել է գալ իր ազատագրած երկիրը և իր մտքերն արտահայտել այնտեղ:
