Ներկայացնում ենք ԵՊՀ-ի Միջագային հարաբերությունների ֆակուլտետում սովորող 18-ամյա Վահե Մադոյանի բանաստեղծությունները: Նշենք, որ Վահեն Գյումրիից է, սակայն ներկայումս ապրում է Երևանում:

Բարի գիշեր բարեկամներ,

Չնայած կան տանջող մտքեր.

Մեկը սոված դրսում քնում,

Մյուսնել ուրախ տանը պարկում

Հանգիստ իր քունն է վայելում:

Մարդ կա տխուր հիմա պարկած

Արցունք է թափում սիրտը խոցված,

Մարդ կա կույր է աչքեր չունի,

Հոգով է տանջվում, լացել չգիտի:

Եկեք լինենք մենք մտածող,

Ոչ թե դատող, կամ էլ ատող,

Եկեք հարգենք մենք կյանքը մեր,

Չասենք օտարը չունի ցավեր:

Հավատանք մենք մեր ուժերին,

Ուրախ նայենք հայելու դեմքին,

Մեղադրենք ինքներս մեզ,

Ոչ թե ջրում որսանք բզեզ:

Եթե մարդը մարդուն սիրի,

Կյանքը հաստատ մեզ կսիրի

Չի ցավացնի, էլ չի փորձի 

Փոխարենը նա կամաչի 

Ինքն իրեն էլ վար չի գցի:

Բարի գիշեր բարեկամներ

Ձեր մտքերին տվեք թևեր,

 Եթե քնեք չմոռանաք,

Որ հաջորդ օր կա նորից գիշեր:

***

Վարդ չի լինում առանց փշի,

Մարդ էլ չկա առանց սրտի,

Մարմին չկա առանց հոգի,

Բայց վստահ չեմ որ կա հոգի:

Համ տգեղ կա համ էլ սիրուն,

Սիրուն էլ կա տգեղ չի սիրում,

Տգեղ էլ կա կյանքն է ատում,

Բայց հավատում է Աստծուն:

Սիրուն տգեղ, տգեղ սիրուն,

Երևույթներ, որ իրար շատ են սիրում,

Առանց տգեղ չկա սիրուն, գեղեցիկին տգեղն է օգնում,

Որ բարձրանա, իրեն լավ զգա,

Բայց քչերն են դրա վկան:

Երևույթներ շատ կան հակասող,

Բայց անտեղի չէն հակասող,

Կա երկու սեռ երևույթներում,

Ինչպես կա այս մեծ ու կարճ կյանքում,

Լինենք հարգող ու ոչ ատող,

Թե կա հոգի եղեք սիրող

Երևույթները այս երկսեռ կյանքի,

Վարդը թող միշտ մեխակ սիրի:

***

Եթե կա լույս, կա նաև հույս

Եթե կա մարդ, կա նաև բախտ

  Եթե կյանքում իրոք կա բախտ,

Ինչ անենք, որ չլինենք անբախտ

Մարդը մարդուն օգնող լինի

Ոչ թե միջից վերև ելնի

Գոռոզանա նա անտեղի

Զիզի բիզի բան չեմ ասի.

Մետաղ չկա գին չունենա

Մարդնել պայծառ ոսկու վկա

Սուտ էլ խոսի նա կփայլի

  Բայց արժեքը կփոփոխվի

  Առևտուրից բան չգիտեմ

Ինչ էլ գիտեմ թանկարժեք չեմ

Կգա մի օր կուրախանք

Լացն էլ կանցնի կուրախանանք

Բայց չմոռանանք, որ այս կյանքում

Եթե կա հույս կա նաև լույս: