Երգչուհի Հասմիկ Կարապետյանն ընտանիքի հետ մի քանի ամիս է, ինչ բնակվում է Կանադայում: Asekose.am-ը զրուցել է երգչուհու հետ` տեղափոխության, նոր միջավայրի, դստեր, երաժշտական պասիվության, սպասվող նորությունների մասին և ոչ միայն:
Շատ լավ փոփոխություն էր ինձ համար
Կանադա եկել ենք դեկտեմբերի 13-ին, որպեսզի մեր բալիկի` Տաթևի 1-ամյակը երեքով տոնենք`ամբողջական ընտանիքով: Շատ լավ փոփոխություն էր ինձ համար, երբեք չէի պատկերացնի, որ կարող եմ առանց ընտանիքիս` մորս, հորս և քրոջս օգնության այսչափ կազմակերպված և ինքնուրույն հոգ տանել երեխայիս մասին: Երևանը միշտ եղել է և կլինի ինձ համար ամենասիրելի և հարազատ քաղաքը: Շատ եմ կարոտել թե՛ Երևանի ջերմ մթնոլորտը, թե՛փողոցները, թե՛ օդը: Անսահման կարոտել եմ ընտանիքիս, բարեկամներիս ու ընկերներիս, ովքեր իմ կյանքի անփոխարինելի մասնիկն են կազմում, մարդկանց ջերմությունն ու ժպիտներն` ուղղված ինձ:
Ինձ հեշտ է համակերպվել օտարների մտածողության հետ
Նշեմ, որ փորձ ունեցել եմ ապրել Լոս Անջելեսում մոտ 2 տարի, սակայն ազատամտության առումով շատ մեծ տարբերություն չեմ զգացել, քանի որ շուրջս հիմնականում հայեր են եղել: Սակայն, իհարկե, կանադացիներն ու ամերիկացիներն ավելի ազատ են մտածում, ամեն ոք իր կյանքով է ապրում և քիթը չի մտցնում ուրիշի կյանքի մեջ: Բոլորը միշտ ժպտում են, թեպետ` արհեստական, հանդարտ են, մեզ պես սթրես չունեն, քանի որ նրանց կյանքում կա կայունություն: Եթե ունեն աշխատանք, ուրեմն անհոգ ապրում են: Լինելով հայուհի` դեմ եմ այդչափ ազատ և անկախ լինելուն, չնայած մեր հայկական խիստ ավանդական աշխարհում կան երևույթներ, որոնք շատ դաժան են և երբեմն ծիծաղելի: Միայն կնշեի, որ մեզ մոտ շատ եմ ընդունում և սիրում այն փաստը, որ ծնող-զավակ կապը շատ ավելի ջերմ է և ամուր: Օտարերկրացիների մոտ երեխաները չափից շուտ են անկախանում և անում են այն, ինչ ուզում են, ինչն ինձ դուր չի գալիս: Սակայն պետք չէ նաև իշխել և սեփականություն համարել տղա զավակներին նույնիսկ երբ նրանք արդեն հասուն տղամարդիկ են, ինչպես մեր հայ մայրերի մեծ մասն է անում, ինչը սխալ եմ համարում: Ինձ հեշտ է համակերպվել օտարների մտածողության հետ, քանի որ ես հստակ ձևավորված աշխարհ ունեմ և ազդեցությունների տակ չեմ ընկնում:
Չեմ սիրում, երբ տղամարդը շատ է խառնվում կենցաղային հարցերին
Շանթն ինձ օգնում է տեղափոխության հետ կապված` փորձելով հետաքրքրիր վայրեր տանել: Շատ լավ հայր է և օգնում է` չնայած հիմնականում ես եեմ Տաթևի հետ ավելի շատ ժամանակ անցկացնում, քանի որ նա աշխատանքի է լինում: Հանգստյան օրերին հիմնականում դրսում ենք ժամանակ անցկացնում` փորձելով հետաքրքիր և տարբերվող դարձնել Տաթևի և ինչու չէ` նաև մեր կյանքը: Չեմ սիրում, երբ տղամարդը շատ է խառնվում կենցաղային հարցերին. Խոհանոցը պետք է կնոջինը լինի: Շանթը կենցաղում ավելի անտարբեր է , քան ես (ժպտում է): Նա ասում է, որ ես հիվանդագին մաքրասեր եմ, որ ավելի թեթև և հանգիստ կարող եմ ապրել, բայց ես չեմ կարող: Երբեմն նա է որևիցե հետաքրքիր ուտեստ պատրաստում, որը բավականին համեղ է ստացվում:
Սիրում է հայերեն լսել, անգլերենն այդքան չի ընդունում
Շնորհակալ եմ Աստծուն, որ Տաթևիս պես դուստր ունեմ: Արդեն ակնհայտ է, որ խելացի բալիկ է մեծանում: Տաթևը նույնպես իրեն շատ լավ է զգում այստեղ, քանի որ աշխատում եմ զբաղեցնել նրան, ձգտում եմ, որ շատ լինի մարդկանց շրջապատում, որ շփվող մեծանա: Սակայն զգում եմ, որ սիրում է հայերեն լսել, անգլերենն այդքան չի ընդունում: Շատ կազմակերպված երեխա է և կարծես ընկերուհիս լինի: Ամեն դեպքում վստահ եմ, որ Հայաստանում երեխաները շատ ավելի ուրախ ու երջանիկ են իրենց զգում, քան օտարության մեջ:
Հոգուս խորքում նույն 20 տարեկան աղջիկն եմ
Երբ զգում ես, թե ինչ մեծ պատասխանատվություն է ծնող լինելը, հասկանում ես, որ ժամանակն է եսասիրությունն ու քեզ կարևորելու գործոնը մի կողմ դնել, պետք է ուժերդ հավաքես և մեծանաս` ուզես, թե չուզես: Բայց միևնույն է` հոգուս խորքում նույն 20 տարեկան աղջիկն եմ, ով դեռ չի էլ մտածում «մեծանալու» մասին: Մարդիկ հոգով չեն մեծանում. դա փաստ է:
Առանց երեխայիս իմացության` չեմ ցանկանում նրան հայտնի դարձնել
Ես ոչ թե թաքցնում եմ երեխայիս, այլ չեմ լուսաբանում. դրանք տարբեր բաներ են: Առանց երեխայիս իմացության` չեմ ցանկանում նրան հայտնի դարձնել, քանի որ նա դեռ փոքր է: Երբ մեծանա, թող ինքը որոշի և իր նկարները մայրիկի պես տարածի աշխարհով մեկ, եթե ցանկանա հայտնի դառնալու ուղին ընտրել (ժպտում է):
Ես չեմ կարողանում մեղադրել այն մարդկանց, ովքեր մեկնում են այլ երկիր
Մարդ պետք է ապրի այնտեղ, որտեղ ծնվել է, բայց, ցավոք, շատերն են հեռացել և հեռանում հայրենիքից` տարբեր պատճառներից ելնելով: Ես չգիտեմ` ինչպես կդասավորվի մեր ընտանիքի ապագան և որտեղ կբնակվենք, տա Աստված` դա լինի Երևանը, սակայն ես չեմ կարողանում մեղադրել այն մարդկանց, ովքեր մեկնում են այլ երկիր, ապրում են, աշխատում և ավելի հաջողակ ու խոստումնալից ապագա ապահովում իրենց երեխաների համար: Ես վստահ եմ, որ ստիպված են հեռանում հայրենիքից, բայց հոգեպես տանջվում են ու կարոտում Հայաստանը: Պետք է ասեմ, որ արտերկրում ապրելը և հաստատվելն այդքան էլ հեշտ չէ: Մեր պատկերացումներն ու սպասումները շատ ավելի երանելի են:
Չի ստացվում համատեղել երգարվեստն ու երեխայի խնամքը
Փաստորեն, ես այն մայրերից եմ, ովքեր նախընտրում են լիարժեք ժամանակ տրամադրել իրենց փոքրիկին, իմ դեպքում` շատ սպասված: Դայակ հասկացությունը շատ լավ բան է, բայց` ոչ ինձ համար: Ես իմ արվեստի երկրպագուներին մեծ սիրով նվիրել եմ կյանքիցս 25 տարի և կարծում եմ` արժե սեփական երեխային գոնե 2-5 տարի նվիրել: Չի ստացվում համատեղել երգարվեստն ու երեխայի խնամքը, բայց սա ժամանակավոր երևույթ է: Ես դեռ հանդես կգամ նոր երգերով ու տեսահոլովակներով: Իմ լսարանը մեծ սիրով ու համբերատարությամբ սպասում է ինձ: Երջանիկ եմ, որ նրանք ողջունում են իմ` մայր լինելու փաստը և երբեք երես չեն թեքում ինձանից այդ պատճառով: Կա պատրաստի երգ, խոսքերն ու երաժշտությունն իմն եմ, գործիքավորումը Դեր Հովայինն է: Դեռ շատ անելիքներ կան, սակայն ամեն ինչ` իր ժամանակին: Ես ուզում եմ միայն, որ մարդկանց ճաշակը շատ չիջնի, որ որակով երգերը պահանջարկ ունենան, որովհետև գաղտնիք չէ, որ երգարվեստը գնալով կորցնում է իր որակը:
Աստծո ձեռքերում է ամեն ինչ
Դեռ ինձ համար շատ շուտ է մտածել ընտանիքի համալրման մասին: Աստծո ձեռքերում է ամեն ինչ: Ապրում եմ այսօրվա օրով: Կապրենք, կտեսնենք:
Հեղինակ` Լիլիթ Նավասարդյան
Կարդացեք նաև` Հասմիկ Կարապետյանը` կյանքի հարվածների, Շանթի հետ ամուսնանալու վախերի և նրա շնորհիվ բուժվելու մասին
