Ներկայումս ազատազրկված ազատամարտիկ Վոլոդյա Ավետիսյանին անձամբ եմ ճանաչում:Միշտ համարել եմ, որ կռվող տղերքի դարդ ու ցավը նաև իմն է, ու երբ անցյալ տարի ազատամարտիկների հուզումներն էին, մի քանի անգամ հանդիպել եմ Վոլոդյային: Զրուցել ենք, ես միշտ անկեղծորեն ասել եմ, որ ազատամարտիկների սոցիալական պաշտպանվածության հարցերը պետք է լուծել ոչ թե առճակատման, այլ՝ ՊՆ-ի, ԵԿՄ-ի, երկրապահ պատգամավորների հետ երկխոսության դաշտում:Վոլոդյան նույնպես, կարծես թե, այդպես էր մտածում:

Պայքարի ինչ-որ փուլում Վոլոդյային ձերբակալեցին: Ես իրավաբան չեմ ու չեմ անդրադառնա նրան առաջադրված մեղադրանքի հիմնավորվածությանը կամ իրավաչափությանը:Միայն կասեմ, որ Վոլոդյան, իր էությամբ, հանցագործ չէ ու նրան «փակի» տակ պահելը ճիշտ չեմ համարում:Ճիշտ չեմ համարում, երբ դատախազը նրա համար վեց տարի է պահանջում:Վոլոդյան դարձել է ընդվզող ազատամարտիկների խորհրդանիշը:Մեր կռիվը դեռ չի վերջացել. պետք չէ հարյուրավոր տղերքի ավելի օտարել պետությունից:Համոզված եմ, որ հայրենյաց կանչով առաջիններից մեկն էլի Վոլոդյան է մեկնելու առաջին գիծ:Այդպիսի տղերքի «հանցագործ» չեն դարձնում...

Սուրեն Սուրենյանց