Վերադարձանք Գյումրիից, ամբողջ Գյումրին ոնց որ քարացած լիներ, զգացվումա, որ շոկային վիճակ է, մարդկանց աչքերը սառած, դատարկ ու արցունքներով լցված... բայց կոտրված հույսը շատ ավելի ծանրացրեց մարդկանց ապրումները... ոմանք զարմացած, իսկ ոմանք` հիասթափված...մարդիկ ասում էին` «մենք նախագահի կողքին ենք, թող պահանջի Ռուսաստանից»... կամ «էս դժվար օրերին ինչու՞ էին վերևները լռում»... անհասկանալի իրավիճակ, ինչ որ մի տեղ նույնիսկ անբացատրելի... ցավոք եղելա են, ինչ չպտի լիներ... մի ամբողջ ընտանիք... էլ հետ չես բերի... մնումա միայն արդար դատի հույսը...

Աշոտ Սարգսյան