Armlur.am-ը զրուցել է Սոֆի Դևոյանի «Հոգու եւ պարի» թատրոնի պարուհի Իռեն Ուլիխանովայի հետ: Զրույցից մի հատված ներկայացնում ենք ստորև.

-Իռե՛ն, առաջիկայում Ձեզ կտեսնե՞նք հեռուստատեսային նոր նախագծերում:

-Ինձ մոտ այժմ ստեղծագործական շրջան է, ունեմ պարային խմբեր, «Հոգու եւ պարի» թատրոնի փորձավարն եմ, դասավանդում եմ ԵՊՀ ուսանողների, փոքրիկների: Հեռուստատեսային նախագծերում դեռեւս մասնակցություն չունեմ, բայց, կարծում եմ, առաջիկայում կունենամ: Զբաղվածություն ունեմ նաեւ կոորպորատիվ միջոցառումներում, որոնք կազմակերպում ենք ամուսնուս` Վահագն Գրիգորյանի հետ: Ինքս մի նախագիծ հեղինակելու գաղափար ունեմ, եթե այն կյանքի կոչվի, ես կլինեմ նաեւ հաղորդման վարողը:

 -Նկատելի է, որ ինչպես երգարվեստի, այնպես էլ Ձեր ոլորտի համերգները պակասել են, ավելի հազվադեպ են կազմակերպվում նման միջոցառումներ:

 -Այո՛, ցավալի է, բայց եթե պարային խումբը պետական չէ, համերգներ կազմակերպելը նրա համար դժվար է դառնում: Պետական խմբերին, որքանով տեղյակ եմ, պետությունը տրամադրում է դահլիճներ, եւ նրանք վարձակալության խնդիր չեն լուծում: Իսկ ոչ պետական խմբերը կանգնում են ֆինանսական խնդիրների առաջ: Շատ կցանկանամ, որ մեր մշակույթի նախարարը ուշադրություն դարձնի այս խնդրին, եւ, բացի այդ, կուզենամ, որ մեր երկրում հաճախակի կազմակերպվեին պարային մրցույթներ, մրցանակաբաշխություններ եւ այլն: Դրանք ոգեւորիչ կլինեն նաեւ այն պարողների համար, որոնք, ավարտելով ուսումնական հաստատությունները, հաճախ չեն պատկերացնում` ինչպես պետք է դասավորեն իրենց ապագան:

-Իսկ մրցույթների, փառատոների կազմակերպումը ինչո՞ւ է մեզ համար խնդիր:

-Կա հիմնական խնդիր. դու կարող ես կազմակերպել մրցույթ, բայց խնամի-ծանոթ սկզբունքը գործի եւ այն դառնա ոչ օբյեկտիվ: Շատ կցանկանամ, որ մեզ մոտ պրոֆեսիոնալ մակարդակով կազմակերպվեն փառատոներ, ժյուրիի կազմում լինեն բարձրակարգ մասնագետներ, որոնք մասնակիցներին կգնահատեն առանց միջնորդության: Նաեւ հեռուստատեսային մրցութային նախագծերի պակաս կա: Ուղղակի մեր երկրում, չգիտեմ ինչու, պարին ուշադրություն չեն դարձնում: Այնինչ՝ մենք ունենք բարձրակարգ պարողներ, որոնցից շատերը չեն զիջում արտերկրի առաջատարներին: 

Առավել մանրամասն` սկզբնաղբյուր կայքում