Լոս Անջելեսում կայացած ամերիկյան կինոակադեմիայի 86-րդ «Օսկար» մրցանակաբաշխության պաշտոնական հեռարձակողը Հայաստանում Հանրային հեռուստաընկերությունն էր:
Նրանք, ովքեր ուշ գիշերին հետևում էին մրցանակաբաշխությանը` հենց այդ ժամից, իսկ շատերն էլ առավոտից դժգոհում էին, որ հայ հաղորդավարներն իրենց մեկնաբանություններով հաճախ ավելի խանգարում էին հեռուստադիտողներին, քան օգնում:
Ռեժիսոր Սուրեն Թադևոսյանը Asekose.am-ի հետ զրույցում կարծիք հայտնեց, որ նման համաշխարհային մրցանակաբաշխությունները մեկնաբանելիս այնքան էլ նպատակահարմար չէ սցենարով առաջնորդվել:
«Բնական է, որ սցենար է տրվում, որին հաղորդավարները պիտի անդրադառնան` բայց, հեռուստադիտողների համար, օրինակ, ավելի քիչ հետաքրքիր է ինչ-որ մեկի զգեստի մասին ինֆորմացիան, երբ բեմում բոլորովին այլ բան է կատարվում: Հաճախ նաև թարգմանությունը ավելի շուտ էին ասում, քան արտիստը դրանք բեմում կարտաբերեր»:
Թատերագետ Լևոն Մութաֆյանը, անդրադառնալով մեկնաբանման հետ կապված դժգոհություններին, ընդգծեց, որ Հանրայինը միշտ աչքի է ընկել նման արարողությունների ժամանակ ինքնահնար թարգմանություններով, խայտառակ խոսքով... «Աղավաղվում էին անունները, իբրև թե հընթացս թարգմանություն էր արվում, որը պարզապես ծիծաղելի տպավորություն էր թողնում, քանզի թարգմանիչը պետք է «մեռնի» տեքստի մեջ: Մեկնաբանություններ նման դեպքերում պետք չեն, մինչդեռ «մերոնք ուզում էին կինոգետ երևալ»:
Թատերագետը նաև ավելացրեց, որ մեկնաբանման հետ կապված խնդիրներ մեզ մոտ միշտ էլ առկա են և հիշեցրեց Սոչիի Օլիմպիադայի փակման արարողության ժամանակ հնչած ակնհայտ սխալները. «Խոսքը ազգանունների աղավաղման ու նաև այն մասին է, որ նոր թատրոն էին հորինել Մոսկվայում...»:
Հետագայում հեռուստադիտողի համար ավելի որակյալ մեկնաբանում ապահովելու համար Լևոն Մութաֆյանը առաջարկություն էլ ունի. «Հանրայինից դուրս մղել այդ «բրենդային» դեմքերին, հրավիրել արհեստավարժ թարգմանիչների, որոնք ինքնահաստատվելու խնդիր չունեն: Ավելին, ցանկալի կլինի, որ նման դեպքերում լինեն կինոգետներ, մեկ այլ դեպքում՝ երաժշտագետներ և այլն...»:
Հեղինակ` Անի Միրաքյան
