Այսօր՝ հունվարի 16-ին, Վանաձորում քաղաքացիների հետ հանդիպմանը «Հայրենիքի փրկության» շարժման միասնական թեկնածու Վազգեն Մանուկյանը հայտատարել է, որ Արտասահմանցի եւ մեր պաշտոնյաների հայտարարություններից ինքն ապացուցված է համարում, որ հնարավոր էր եւ պետք էր պատերազմն ավելի շուտ կանգնեցնել։
«Երկրորդը, որն ապացուցված է՝ եթե մեր բանակը պատերազմին պատրաստ լիներ, ամուր դիրքերը մենք կկարողանայինք պահել: Հաջորդը՝ նույնիսկ այդ աննպաստ պայմաններում, եթե հիմար հրամաններ չլինեին, լիներ կարգ ու կանոն և բանակի աշխատանքը համակարգված լիներ՝ մենք այդ կորուստները չէինք ունենա: Հաջորդը՝ մի քանի օրից, երբ պատերազմը վատ ընթացքով էր գնում և պետք էր, և հնարավոր էր կանգնեցել պատերազմը: Առաջարկներ եղել են և մենք պատերազմը կարող էինք կանգնեցնել ավելի շուտ և ավելի քիչ կորուստներով: Ապացուցված եմ համարում, որ Շուշին ոչ թե գրավել են ադրբեջանցիները, այլ տվել են մերոնք՝ դավաճանության, թե հիմարության պատճառով, դա առանձին հարց»,- նշել է Վազգեն Մանուկյանը:
Նրա խոսքով՝ նույնիսկ այդ վիճակում հայտարարությունը կարող էր հայանպաստ լինեն, այնինչ Հայաստանը ոչ մի քաղաքական բանակցություն չի արել փաստաթուղթը լավացնելու համար։
Ըստ Վազգեն Մանուկյանի՝ հոկտեմբերի 8-ին արդեն արդբեջանական բանակն ինքն էլ ուներ դադարի պահանջ, քանի որ հոգնածություն ունեին եւ ներքին դժգոհություն կար Ադրբեջանի ներսում։
«Դա այն վիճակն էր, որ կարող էինք լուրջ առեւտուր անել եւ շատ նվաստացուցիչ կետեր հայտարարության մեջ չէին լինի։ Մենք պարտության վրա ավելի շատ մարդ կորցրինք, քան հաղթանակի համար։ Մենք կորցրել ենք մեր բանակը, ջարդված է, մնացորդներ են մնացել։ Մենք կորցրել ենք միլիարդ դոլարից ավելի զենք, տնտեսական հսկայական կորուստներ ենք ունեցել»,- նկտաել է Մանուկյանը։
Ըստ Վազգեն Մանուկյանի՝ փաստաթուղթը ստորագրելուց հետո էլ Հայաստանը շարունակում է պարտվել, ինչի մասին է վկայում այն, որ թեեւ հայտարարության մեջ ասված էր, որ Քարվաճառն ու Լաչինը հանձնում ենք, իսկ մյուս վայրերում զորքը կանգնում է այնտեղ, որտեղ կանգնած է, Սյունիքի հատվածում էլ զորքը հետ է եկել վարչապետի հրահանգով։
«Հիմա մենք ունենք պրոբեմ Սյունքի սահմանի վրա։ Սահմանները GPS-ով են որոշվում, այնինչ ոչ մի տեղ աշխարհում սահմաններն այդպես չեն որոշվում։ Մենք դրանով կորցնում ենք մեր սահմանները։ Հայաստանը շարունակում է սեղմվել եւ փոքրանալ նույնիսկ պատերազմից հետո։ Սոթքի հանքի տարածքի վերաբերյալ խորհրդային միության ժամանակ վեճ է եղել, պայմանավորվածություն է եղել, Հայաստանը 103 հազար ռուբլի վճարել է եւ Սոթքի հանքը ամբողջությամբ մեր տարածքում է, հիմա մենք ունենք պրոբլեմ»,- ասել է նա։
