ՀԱՅԵՑԻ ԿՐԹՈՒԹԻՒՆԸ որքա՛ն մեծ անկում կրած է մեր օրերէն մինչեւ այսօր....Կ'ըսուի յաճախ որ պզտիկները հարկադրաբար պէտք է երեք լեզու սորվին միաժամանակ....Ինչո՞ւ, մեր օրերուն՝ տարբե՞ր էր լեզուական ծանրաբեռնուածութիւնը: Մենք պէտք է սորվէինք միաժամանակ՝ հայերէն, ֆրանսերէն եւ արաբերէն....Բայց մեր սորված հայերէնը՝ հայ գրականութեան հետ միատեղ, անբաղդատելի է այսօրուան հայ աշակերտին սորվածին հետ...: Սա մեծ ցաւով կ'արձանագրեմ այստեղ: Եթէ ՀԱՅ պիտի մնանք այս օտար ափերուն վրայ, պարտադիր պայման է ՄՇԱԿՈՒԹԱՊԱՀՊԱՆՈՒԹԻՒՆԸ, որուն ՀԻՄՆԱՔԱՐԸ հայոց լեզուն եւ գրականութիւնն են: Ծնողներն ալ պէտք է դաստիարակուին այս ուղղութեամբ եւ յանկերգի պէս չկրկնեն՝ իրենց զաւակներուն, թէ «հայերէնը կարեւոր դաս չէ, միւս դասերդ լաւ սորվէ» կամ նման արտայայտութիւններ....ՏԷՐԸ ԸԼԼԱՆՔ ՀԱՅԵՑԻ ԻՆՔՆՈՒԹԵԱՆ, ԱՐԺԱՆԱՊԱՏՈՒՕՐԷՆ:

Երան Կոյումջյան