Ժողովրդին հետապնդող այս իշխանական ոհմակը անխնա թալանում է ՀՀ սեփականությունը հանդիսացող երկրի ընդերքը, կորզում է ժողովրդի վերջին լուման, օրենսդիր մարմինը, որը կոչված է մշակել և ընդունել օրենքներ հանուն ժողովրդի և պետության զարգացման, անում է դրա ճիշտ հակառակը, ընդունում է օրենքներ և ենթաօրենսդրական ակտեր, սակայն առաջինն ինքն է խախտում այն՝ հայհոյելով ժողովրդին, շարունակում է խոսել ժողովրդին բարիք անելու ծրագրերի մասին, անցկացնում է տնտեսական ծրագրեր և էլ ավելի վատացնում երկրի տնտեսական վիճակը, անցկացնում է սոցիալական ծրագրեր, սակայն արդյունքում էլ ավելի վատացնում ժողովրդի սոցիալական կյանքը։

Ցավոք դեռ երկար կարելի է շարունակել։

Այսքանը ներքին քաղաքականությունից։

Արտաքին քաղաքականությունից։

Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության մասին մտածող այս իշխանական հայրենասերները առաջնորդվում են «Ոչ մի թիզ հող» թեզով, սակայն ամբողջ երկրի ընդերքը ծախում են տարբեր կազմակերպությունների, խոսում են երկրի հզորությունից, սակայն բաժանեցին, բոլոր ՀՀ ստրատեգիկ նշանակության օբյեկները օտարերկյա ընկերություններին, գիշեր-ցերեկ խոսում են ցեղասպանության ճանաչումից, սակայն, քաղաքականացնելով այն, էլ ավելի են նպաստում ցեղասպանության ճանաչումը հետաձգելուն, ասում են, որ Հայաստանը պետք է իր արտաքին քաղաքականությունը վարի բոլոր երկրների հետ, սակայն խաբում են գործնկերներին և դառնում անվստահելի գործընկեր միջազգային հանրության համար։

Ցավոք դեռ երկար կարելի է շարունակել։

Ցավալին այն է, որ ստելով ժողովրդին, ասում են, թե դա անում են հանուն պետական ու ազգային շահի։

Եվ այս ամենը անվանում բարեփոխումներ։ Քանի որ այս հանցագործ իշխանությունը իրականացնում է քայլեր, որոնք նպաստում են Հայաստանի Հանրապետության ոչնչացմանը, որը ցանկացած երկիր կցանկանար իրեն թշնամի համարող երկրին:

Կարծում եմ, որ այսուհետ, իրեն ընտրյալ իշխանություն համարող ոհմակի կողմից ցանկացած բարեփոխում կարելի է դիտարկել, որպես ագրեսիայի ակտ ընդդեմ Հայաստանի Հանրապետության և Հայաստանի ժողովրդի։

ՀՀ քաղաքացի Դավիթ Հարությունյան

Միջազգային հարաբերությունների ուսանող