life.panorama.am-ի այսօրվա զրուցակիցն է «Vitamin» ակումբի անդամ, հումորիստ Գարիկ Պապոյանը:
- «Vitamin» ակումբի էկրանային երկարատև բացակայությունը շատերին արդեն խոսակցությունների առիթ է տալիս: Տեղի՞ն են խոսակցությունները:
-Երբ մի շաբաթ եթերում չենք լինում, արդեն իսկ սկսում են խոսակցությունները՝ ցրվել են, կռվել են: Այդ ամենին նորմալ ենք վերաբերում, նույնիսկ մեկօրյա եթերային բացակայությունից հետո սպասում ենք, որ նման արձագանք կլինեն: Այն մարդիկ, ովքեր սպասում են այդ օրվան, այդ օրն էլ կգա, ոչինչ: Ինչ վերաբերում է ներկայիս գործունեությանը, ապա ասեմ, որ մոտավորապես երկու ամիս էր՝ արձակուրդում էինք: Նախորդ տարին մեզ համար մի քիչ բարդ տարի էր, փորձում էինք ուժերը վերականգնել: Այժմ նկարահանման գործընթացի մեջ ենք, եթերում կլինենք մարտ ամսին: Ապրիլ ամսին, բնականաբար, կունենանք հումորային դադար:
-Ձեր խոսքում կարծեք թե ուրախացրեցիք բոլոր նրանց, ովքեր սպասում են «Vitamin» ակումբի փակմանը:
-Դե, մենք էլ ենք մեծանում, հոգնում, այս նախագիծն էլ իր տրամաբանական ավարտը կունենա: Բայց դեռ պետք չէ շտապել:
-Միգուցե, ուղղակի վերափոխվե՞ք, գործունեությո՞ւնն ընդլայնեք:
-Միանշանակ, եթե մի բան ավարտվում է, ապա դա, անպայման, մեկ ուրիշ բանի սկիզբ է դառնում: Այլ կերպ հնարավոր չէ: Երբ մենք արձակուրդում ենք լինում, երբեք հենց այնպես չենք վայելում մեր արձակուրդը: Այդ ընթացքում, գոնե մտովի, աշխատում ենք այլ նախագծերի վրա: Այս արձակուրդի ընթացքում էլ հետաքրքրիր շատ մտքեր ծագեցին: Իսկապես, ընդլայնվելու միտումներ ունենք: Այս ընթացքում կային մտքեր, որոնք արդեն վաղուց կարող էինք իրականացրած լինել: Բայց ամեն ինչի վրա ազդում է երկրի կայունությունն ու այնտեղ ստեղծված տրամադրությունը, ամեն ինչ ունի իր ժամանակը: Այստեղ ոչ թե ֆինանսի, այլ տրամադրության հարց է:
-Ասացիք, որ ապրիլ ամսին եթերից բացակայելու է «Vitamin»-յան հումորը: Իսկ հնարավո՞ր է, ապրիլյան համահունչ որևէ այլ գործունեությամբ հանդես գաք:
-Ցավը կիսող տրամադրությամբ, անպայման, կմիանանք մեր ժողովրդին: Այն, ինչ կզգանք մեր ներսում, անպայման կփոխանցենք՝ լինի դա երգի, թե մեկ այլ աշխատանքի տեսքով:
-Գարիկ, հումորը բաց դաշտ է, որտեղ անդրադառնում են յուրաքանչյուր ոլորտի, թեմայի: Բայց, ամեն դեպքում, կա՞ն թեմաներ, որոնց երբեք չեք անդրադառնա հումորի լեզվով:
-Այո, կան թեմաներ, բայց դրանցից ոչ մեկը «երբեք»-ի կնիքի տակ չէ, յուրաքանչյուրը, երևի, իր առիթին է սպասում: Օրինակ, կան քաղաքական շատ թեմաներ, որոնց կարող ենք հիմա անդրադառնալ, բայց դրանք առանց այդ էլ այնքան « տաք» վիճակում են, որ չարժի: Եթե դա ծիծաղի վերածելով՝ չենք օգնելու, չենք բուժելու, այլ ավելի ենք թեժացնելու, ապա ավելի լավ է չանենք: Առհասարակ, քաղաքականությանը քիչ ենք անդրադառնում:
-Ինչո՞ւ: Համարձակ է այդ թեմայով հումոր անելը, ա՞յդ պատճառով:
-Գիտեք, ում մասին մենք հումոր ենք անում, ակնկալում ենք դիմացինից առողջ ընկալում: Չենք ուզում տպավորություն լինի, որ ձեռք ենք առնում: Գուցե ժամանակին այդպես է եղել, բայց հիմա, եթե զգում ենք, որ ում մասին հումոր ենք անում, իր համար դա ծիծաղելի չէ, աշխատում ենք չանել: Իսկ քաղաքական գործիչների, քաղաքականության մասին հումոր չենք անում, քանի որ մթնոլորտն առողջ չէ, հումորին էլ առողջ չեն վերաբերի: Այս տարիների ընթացքում եկանք այն եզրահանգման, որ ոսկե միջինը չի ստացվում. երբ հումոր ես անում ընդդիմադիրների մասին, կնիքվում ես որպես իշխանամետ, երբ իշխանության մասին՝ միանգամից քեզ ընդդիմադիր են դարձնում: Շատ դժվար է կողքից «երրորդ աչքի» հայացքը պահել: Նաև, քաղաքականության մասին հումոր անելու համար պետք է քաղաքականությանը լավ հետևել, իսկ մենք այդքան «թաթախված» չենք քաղաքականության մեջ:
-Իսկ ո՞ր բնագավառն է ամենաշատ հումորը մատուցում:
-Կենցաղը: Այս հումորները բոլորի կողմից սիրվում են, քանի որ բոլորն էլ դա որոշ չափով կիսում են:
-Երբեմն խոսակցություններ են լինում, որ «Vitamin» ակումբը սկզբում առավել ուժեղ էր, հետաքրքիր: Համաձա՞յն եք մտքի հետ, թե՞ պարզապես մարդկանց աչքն է արդեն սովորել:
-Ըստ իս՝ նախագիծը չի թուլացել: Իսկապես, երևի մարդկանց մի մասի համար սովորական է դարձել, մի մասը էնտուզիազմով լի էր, հիմա մեծացել է: Հազար ու մի պատճառ կա… Բայց մի բան հաստատ է. մեր մոտեցումը մեր աշխատանքին չի թուլացել: Հաղորդման դիտարժանությունն էլ չի նվազել, դա ապացուցում են ռեյտինգները: Կարծիքները միշտ էլ տարբեր են: Երբեք այնպե չի եղել, որ 100 մարդուց 100-ն էլ մեզ հավանեն: Չկա մի երաժիշտ, որ լավն է բոլորի համար. ում համար լավն ես՝ կատարյալ ես, ում համար վատն ես՝ ամենավատն ես: Ճաշակի խնդիր է: Եթե ես ինչ-որ բան չեմ սիրում, չեմ նայում նյարդերիս հաշվին, որպեսզի հետո քննադատեմ: Ժամանակն այնքան քիչ է այս կյանքում, որ ավելի լավ է այն օգտագործեմ ավելի կարևոր բաների վրա:
-Այսօրվա եթերային հումորային լեզուն համապատասխանո՞ւմ է չափորոշիչներին:
-Մենք փորձում ենք պահպանել: Կարծում եմ, այնքան էլ համապատասխան չեն: Բայց ինձ հետաքրքիր է, այդ չափը որոշողները հումորիստների տեսանկյունից մոտեցե՞լ են հարցին: Մենք սերտ, ընկերական կապերի մեջ ենք լեզվի տեսչության հետ: Երբեմն համաձայնում ենք նրանց մատնանշումների հետ, հասկանում, որ խոսքը փոխելուց հումորը չէր փոխվի, և աշխատում ենք մեզ վրա: Բայց կան բառեր, արտահայտություններ, որոնց վրա աշխատելը բացառվում է, քանի որ որպես դերասան, իրավունք չունեմ չխոսել այն կերպարի լեզվով, ում խաղում եմ: Եթե անգրագետի կերպար եմ ներկայացնում, չեմ կարող խոսել բացառապես գրական ու ճիշտ հայերենով:
-Բայց կերպարները, հատկապես սիրված մարդկանց կողմից կերտված, օրինակելի են դառնում երեխաների, երիտասարդների համար:
-Համամիտ եմ, բայց դրանք կրկնօրինակվում են նրանց կողմից նորից ծիծաղ առաջացնելու նպատակով: Ինքս էլ փոքր ժամանակ կրկնօրինակել եմ շատ հումորիստների, նրանց լեքսիկոնով եմ խոսել: Երբ այս ասպարեզում չկայի, կային Հայկոն և Մկոն: Իրենց բոլոր դերերը անգիր գիտեինք: Բայց դա նույն միտումով էինք անում, ինչ իրենք՝ ծիծաղեցնելու: Դա չի նշանակում, որ կյանքում էլ այդպիսին դարձանք: Իսկ եթե ծնողները անհանգստանում են, որ իրենց երեխաները կյանքում էլ այդ կերպարների պես կդառնան, խորհուրդ կտամ այնպես անել, որ իրենց երեխաները չնայեն:
-Այսօր հայկական հեռուստաալիքներով հումորային հաղորդումները, սիթքոմները գերակշռող են: Իսկապե՞ս մեր ժողովուրդը դրա կարիքն ունի, թե՞ դա այլ նպատակ է հետապնդում:
-Չեմ կարծում, որ այլ նպատակ հետապնդի: Հումորն այնքան հաճելի զգացողություն է, որ պետք է բոլորն օրվա մեջ ապրեն: Չեմ կարծում, որ կա մեկը, ով հումորի կարիք չունի: Ինչքան շատ լինի, այնքան մարդիկ ավելի թեթև կլինեն: Հեռուստատեսությունը ընտրության հնարավորություն է տալիս: Յուրաքանչյուրս ունի հեռակառավարման վահանակ, կարող է ընտրել՝ ինչ նայել: Ոչ-ոք չի կարող ասել, որ իրեն պարտադրում են:
-Ինքներդ հետևո՞ւմ եք հումորային հաղորդումներին: Կա՞ հաղորդում, որ սիրով եք նայում:
-Ինտերնետ տիրույթում կան ամերիկյան հեռուստաընկերություններին պատկանող հումորային հաղորդումներ, որ նայում եմ: Այդ հաղորդումներին հետևում եմ արդեն 10 տարուց ավել: Իսկ հեռուստատեսությամբ, որքան մեր հաղորդմանը չեմ հասցնում հետևել, այնքան էլ մնացած հումորային հաղորդումներին: Ժամանակի խնդիր է միայն:
-Դուք տուրիզմի և գովազդի մասնագետ եք, սակայն այլ ճանապարհ ընտրեցիք: Վերջերս Ձեզ հանդիպեցինք նաև գեղարվեստական ֆիլմում, և արձագանքները դրական էին: Ձեզ դուր եկա՞վ այդ գործընթացը:
-Ինձ շատ դուր եկավ, բայց ամենակարևորը մարդկանց գնահատականն է: Կինոն մի ոլորտ էր, որի մեջ չէի եղել, թեև կողքից շատ էի հետևել պրոցեսին: Չեմ թաքցնի և կասեմ, որ այս տարիների ընթացքում ինձ միշտ պատկերացրել եմ այդ կարգավիճակում: Ցանկությունս մեծ է եղել՝ նկարահանվել ֆիլմում: Հնարավորություններ եղել են, բայց այն որակի ու մակարդակի չեն եղել, որ ցանկանամ առաջին ֆիլմս լինի դա: Ինձ այս փորձը շատ դուր եկավ:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
