Հետևելով ԱԺ ՀԱԿ խամբակցության անդամ Նիկոլ Փաշինյանի օրինակին՝ ես էլ որոշեցի կազմել և ներկայացնել մեր հիթ շքերթը, որում ներառված է Փաշինյանի սիրելի առաջնորդ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի «հրաշագործությունների» թոփ-տասնյակը: Ուրեմն սկսենք.
10. Արցախն Ադրբեջանին հանձնելու պատրաստակամությունը: 1997թ. հրապարակված՝ ԼՏՊ-ի «Պատերազմ թե խաղաղություն, լրջանալու պահը» հոդվածը, որտեղ առաջարկվել է Արցախը Ադրբեջանի կազմում ինքնավար հանրապետություն դարձնելու տարբերակը: Փաստորեն, ԼՏՊ-ն այսօրվա իշխանություններին մեղադրում է նաև Արցախի հարցում սխալ քաղաքականություն վարելու մեջ, սակայն իր վարած քաղաքականությունն այդ հարցում շատ ավելի պարտվողական է եղել և ինքը բառացիորեն պատրաստ էր Արցախը հանձնել Ադրբեջանին:
9. «Նաիրիտի», Մեծամորի ատոմակայանի և մի շարք այլ արդյունաբերական ձեռնարկությունների փակումը, վաճառքը և թալանը, որի արդյունքը եղան բազմաթիվ չաշխատող գործարանները, հոսանքազուրկ բնակավայրերը, փայտի վառարանները, կտրոնով հացի ու նավթի հերթերը, ծառահատումները, կաթվածահար եղած տրանսպորտային համակարգը, գործազրկությունը, աղքատությունը, սովը, արտագաղթը; Այս ամենի հետ կապ ունի նաև իրական ավազակապետության կողմից իրականացված՝ սեփականաշնորհման գործընթացը, որի արդյունքում խաբվեցին և սնանկացան տասնյակ հազարավոր քաղաքացիներ, իսկ պետական ունեցվածքը հայտնվեց օրվա իշխանավորների ու նրանց հարազատների ձեռքում:
8. «Լևոնի վկաները» հաճախ են սիրում խոսել ՀՀ Նախագահ Սերժ Սարգսյանի եղբորից՝ մոռանալով, թե ովքեր են եղել իրենց պաշտելի կուռքի եղբայրներն ու հարազատները: Օրինակ, Թելման Տեր-Պետրոսյանը դեռ 1987-88թթ. «Դյուպոն» ընկերությունից վերցրել էր 400 միլիոն ԱՄՆ դոլար, որպեսզի Հայաստանում բողոքի ցույցեր կազմակերպի ընդդեմ «Նաիրիտ» գործարանի և արդյունքում գործարանը փակվի, քանի որ «Նաիրիտը» «Դյուպոնի» միակ մրցակիցն էր աշխարհում: Նույն Թելման Տեր-Պետրոսյանը իր եղբոր օրոք պետական բոլոր պաշտոնների նշանակումներից ունեցել է իր «փայը», իսկ ԼՏՊ-ի մյուս եղբայրը՝ Պետրոս Տեր-Պետրոսյանը սեփականաշնորհել է բազմաթիվ օբյեկտներ և այսօր այդ գումարներով նրա որդուն` Տիգրան Տեր-Պետրոսյանը կառուցել է «Մուսալեռ» ռեստորանային համալիրը:
7. «Ժողովրդի մեծն առաջնորդ և փրկիչ» ԼՏՊ-ն Իսրայելի դրոշով և «ժամանակակից» պարերով փետրվարյան հանրահավաքներից հետո ամենապատասխանատու պահին՝ մարտի 1-ին նույն այդ հանարահավաքների մասնակիցների կողքին լինելու փոխարեն գնաց և փակվեց իր տանը, ինչի արդյունքում ունեցանք 10 զոհ: Եթե 1996-ին Վազգեն Մանուկյանն էլ իր համակիրների կողքին մինչև վերջ կանգնելու փոխարեն գնար և փակվեր իր տանը, ապա զոհերը կարող էին հարյուրավոր լինեին, բայց Վազգեն Մանուկյանն, ի տարբերություն ԼՏՊ-ի, արդարության համար էր պայքարում, այլ ոչ թե լոկ անձնական հարցեր լուծելու, կորցրած աթոռը վերականգնելու և իշխանություններից վրեժխնդիր լինելու համար:
6. Արցախյան պատերազմի ընթացքում պարտվողականության քարոզչությունը: Իր հեռուստաելույթներից մեկի ժամանակ ԼՏՊ-ն հայտարարել է, թե անմտություն է Ադրբեջանի դեմ պատերազմելը, քանի որ Ադրբեջանը միանշանակ մեզ կհաղթի: Տարօրինակ է, որ ԼՏՊ-ի հետևորդները, որոնք ուղղակի առաջնորդվում են «մածունը սև է» սկզբունքով, առ այսօր համառորեն պնդում են, թե պատերազմում մենք հաղթել ենք Տեր-Պետրոսյանի շնորհիվ: Այդ մարդկանց՝ թմբիրից զարթնելու համար օգտակար կլինի լսել իրենց առաջնորդի նախկին ելույթները և կարդալ նրա որոշ հոդվածներ:
5. 1996թ. նախագահական ընտրությունների ընթացքում իրականացված ընտրակեղծիքներն ու բռնությունները, որոնց արդյունքում իրականում ձայների մեծամասնությունը ստացած Վազգեն Մանուկյանից ԼՏՊ-ն խլեց նրա քվեները, իսկ իրենց ձայներին տեր կանգնելու համար փողոց դուրս եկած մարդկանց դեմ տանկեր դուրս բերեց: Եվ միայն Վազգեն Մանուկյանի խոհեմության շնորհիվ էր, որ 1996-ին զոհեր չեղան, հակառակ դեպքում, ինչպես Վանո Սիրդեղյանն այդ օրերին արտահայտվեց, նման դեպքերում «մի 800 մարդ պիտի մեռներ»:
4. Ռոմեն Ղազարյանին («Գեներալ Բուդո»), ով մեղադրվում է տարբեր հանցագործությունների մեջ, որպես իր ամենավստահելի մարդ՝ իր անվտանգության ծառայության պետ նշանակելը և նրա կողմից իրականացվող սանձարձակությունները պարտակելը: Ի դեպ, նույն «լևոնականներն» այսօր հաճախ են աղաղակում որոշ մարդկանց թիկնազորերի, դրանց պետերի և այլ հաստավիզների սանձարձակությունների մասին՝ մոռանալով իրենց սիրելի ԼՏՊ-ի թիկնազորը, դրա պետին, ինչպես նաև ԼՏՊ-ին հարող այլ օլիգարխների ու նրանց հաստավիզների սանձարձակությունների մասին:
3. ՀՅԴ-ն և «Երկիր» թերթը փակելը, որը ամենամեծ հարվածն էր ժողովրդավարությանը և խոսքի ազատությանը: Ի դեպ, այդ ժամանակվա ոստիկանության կարկառուն ղեկավարության հրամանով խուզարկության անվան տակ թալանվեց ՀՅԴ-ի ունեցվածքը: Սա նույնպես ավազակապետությանը բնորոշ գործելաոճ էր՝ այսօրվա իշխանություններին «ավազակներ» անվանողների կողմից:
2. Վանո Սիրադեղյանի միջոցով Արմեն Տեր-Սահակյանի բանդայի ստեղծումը, որը նրա հրամանով իրականացրեց մի շարք քաղաքական սպանություններ և մահափորձեր, որոնցից էին Հովհաննես Սուքիասյանի և Համբարձում Ղանդիլյանի սպանությունները, Վլադիմիր Գրիգորյանի, Կիմ Բալայանի, Սերժ Ջիլավյանի մահափորձերը: Ընդհանրապես, ԼՏՊ-ի իշխանության տարիներին սպանություններն ու մահափորձերը սովորական երևույթ էին, երևի հենց այդ պատճառով է ԼՏՊ-ն ներկայիս Հայաստանն անվանում «ավազակապետություն»՝ սխալմամբ կարծելով, թե դեռ գործում են իր ստեղծած ավազակապետական ավանդույթները:
1. Մոռանալով նույն Նիկոլ Փաշինյանի կողմից 2007թ. հնչած և իրենց կողմից որդեգրած՝ «ոչ դոդացմանը» սկզբունքը, ԼՏՊ-ն ու ՀՀՇ-ՀԱԿ-ը չդիմանալով Գագիկ Ծառուկյանի փողերի գայթակղությանը գնացին հենց «դոդացման» ճանապարհով: Նրանք խիստ մերձեցան ԲՀԿ-ի հետ`դառնալով ԲՀԿ-ի փաստաբանները, իսկ Ծառուկյանի անձը սկսեց փառաբանվել անձամբ ԼՏՊ-ի կողմից: Եվ ահա, ՀՀՇ-ՀԱԿ-ը հայտնվեց «հրաշալի քառյակում», այսինքն՝ «սկզբունքային» գործիչները դարձան ԲՀԿ-ի արբանյակ-կցորդ՝ իհարկե մոռանալով, որ նույն 2008-ի մարտի 1-ին ԲՀԿ-ն, իրենց իսկ նախկին պնդումներ համաձայն, բարիկադների հակառակ կողմում էր:
Ահա և իրական հիթ-շքերքը, որի համեմատությամբ Նիկոլ Փաշինյանի ներկայացրած թոփ-տասնյակը շատ անմեղ մի բան է թվում: Համենայն դեպս, վնասակարության աստիճանով ԼՏՊ-ի արարքները դուրս են բոլոր տեսակի մրցակցությունից, իսկ դրանց արդյունքները շատերն իրենց կաշվի վրա են զգացել նրա իշխանության չարաբաստիկ տարիներին և մինչ օրս շարունակում են զգալ հետևանքները:
