Համարյա 10 տարի լռելուց հետո համարյա 10 տարի (այս դեպքում մի փոքր ավելի քիչ) պայքարես ու արդյունքի չհասնես՝ դա արդեն ճակատագիր է... 20 տարի լինես երկրորդական դերում՝ վաստակելով «գորշ կարդինալի» տիտղոսը ու վերջապես հասնես մուրազիդ՝ առաջին դիրքին, ու բախվես նման խնդիրների... դա էլ է ճակատագիր... Եվ զարմանալիորեն այդ երկու «ճակատագրերը» ժամանակին սիրել են իրար հետ շախմատ խաղալ. այդ մեկն արդեն հաստատ ճակատագրի չար կատակ է. չինմաչինցի իմաստուն ծերուկ...

Վախթանգ Սիրադեղյան