«Իրավունք» թերթը գրում է. «Ստացվող տեղեկություններով՝ Նիկոլի արևմտյան կուրատորները խիստ անհանգստացած են թն' Նիկոլի պահվածքով, թե' քաղաքական կուրսով և թե' սրընթաց ընկնող վարկանիշով: Ինչ վերաբերում է պահվածքին, ապա բո­լորին տեսանելի է, որ գնալով այն դառնում է ավելի անկառավարելի և ոչ ադեկվատ, և օրերս հայտնած փառահեղ գաղափարը՝ ռեստորանների զուգարանակոնքերի վերաբերյալ, ևս ապացուցում է, որ մառազմը խորանում է:

Ինչ վերաբերում է Նիկոլի քաղաքա­կան ուղղվածությանը, ապա մինչ օրս նա այդպես էլ չկարողացավ լուծել կուրատորների կողմից իր առջև դրված մի շարք կարևորագույն խնդիր­ները: Մասնավորապես՝ Արցախի հարցը (իրենց նախընտրած տարբերակով), ռու­սական ռազմակայանի դուրսբերման խնդիրը, Հայաստանի դուրս գալը ԵԱՏՄ- ից և ՀԱՊԿ-ից, Ստամբուլյան կոնվենցի­այի ու նմանատիպ զիբիլի ընդունումը, Հայ Առաքելական եկեղեցու դերի նվա­զեցումը, հայ մշակույթի և հայեցի կրթության ոչնչացումը և այլն:

Նիկոլին չի հաջողվում նաև քիչ թե շատ կայունացնել երկրի սոցիալ-տնտեսական վիճակը, որի արդյունքում Նիկոլից տուժած սոցիալական խմբերը անընդմեջ հանրահավաքներ և ցույցեր են անում, շարունակվում է արտագաղ­թը, երկիրը ողողվել է անհասկանալի ծագման տարրերով: Կոռուպցիան հա­սել է աներևակայելի մակարդակի, դրան ուղիղ հակադարձ վիճակում է զրո­յական ներդրումային դաշտը:

Նիկոլի բոլոր խոստումները մնացին անկատար: Այս ամենի արդյունքում Նիկոլի վարկանիշը սրընթաց անկում է ապրում, և եթե այդպես շարունակվի, ապա մո­տակա 2-3 ամիսների ընթացքում Նիկոլից կմնա «դուխով» գլխարկը:

Բայց չէ՞ որ արևմտյան կուրատոր­ներն ու սցենարիստները 2018 թ. մայի­սյան հեղաշրջման մեջ դրել էին ահռելի մեծ գումարներ, որոնք, ըստ որոշ տվյալ­ների, գերազանցում էին 1 մլրդ դոլարը: Հետևաբար, այդտեղ հարց է ծագում, թե ի՞նչ է լինելու «թավշյա հեղափոխու­թյուն» օպերացիայի շարունակությունը՝ չէ՞ որ արդեն Սահմանադրությունը թույլ է տալիս Ազգային ժողովով Նիկոլին հա­նելու տարբերակը:

Ի վերջո, կա նաև «հեղափոխական» տեխնոլոգիաներով իշխանափոխության տարբերակը: Եվ եթե հանկարծ այդ տարբերակներով Նիկոլին փոխարինի Հայաստանի ազգային շահերին և ազգային արժեքներին նվիր­ված մեկը, ապա վերոհիշյալ 1 մլրդ և ավել գումարը հօդս կցնդի: Դրա հետ մեկտեղ կկործանվեն արևմտյան այն ծրագրերը, որոնք կապված են Հայաս­տանում 2018-ի հեղաշրջման հետ:

Հետևաբար, արդեն իսկ պետք է փնտրել այնպիսի փոխարինողի, որն ի տարբերություն Նիկոլի, լինի կիրթ և հո­գեպես հավասարակշիռ, միաժամանակ ունակ լինի իրականացնել Արևմուտքի վերոհիշյալ ծրագրերը' զուգահեռաբար լուծելով երկրում սոցիալ-տնտեսական առօրյա խնդիրներ:

Ըստ ամենայնի, կու­րատորները կանգ են առնում այն թեկ­նածուների վրա, ովքեր ներկայումս Նիկոլի շրջապատում են: Տրվում է երկու անուն. Տիգրան Ավինյան, որը զբա­ղեցնում է առաջին փոխվարչապետի պաշտոնը և մինչ օրս աշխատում է հրապարակային դաշտում չերևալ և որևէ պատասխանատվություն չվերցնել, նաև չվարկաբեկվել: Երկրորդ թեկնա­ծուն, որի անունը շոշափվում է, Աննա Հակոբյանն է, որը լինելով առաջին տի­կին, ցույց է տվել, որ ունակ է ավելի հա­վասարակշիռ քայլերի, միաժամանակ որևէ ներքին զսպանակներ ազգային հարցերում չունի:

Ի վերջո, նա էր, որ հայտարարեց, որ Ապրիլյան պատերազ­մի հերոսները զոհվել են առ ոչինչ, փամ­փուշտները պետք է ձուլել և նրանցից սարքել զարդեր, Ալիևի կնոջը հրավիրեց Արցախ, ադրբեջանցի մայրերին կոչ արեց միանալ հայ մայրերին՝ համատեղ պայքարելու չգիտես ինչի դեմ: Միաժա­մանակ այդ տարբերակը կարող է դիտ­վել որպես կոմպրոմիսային և չառաջացնել մեծ դիմադրություն Նիկոլի կողմից, քանի որ իշխանությունը կմնա Նիկոլի ընտանիքի ձեռքում: Բացի այդ, աշխար­հում կան բազմաթիվ նման օրինակներ, և ամենամոտը հենց Ադրբեջանում տեղի ունեցող գործընթացն է:

Բացի վերոհիշյալ՝ Նիկոլի շրջապա­տի թեկնածուներից, արևմտյան սցենա­րիստները անկասկած դիտարկում են նաև այլ, այսպես կոչված, «ընդդիմա­դիր» թեկնածուների տարբերակը, սա­կայն առայժմ տարբեր տեսակի «ընդդի­մադիր» կուսակցություններից, որոնք ստեղծվել և պահպանվում են արևմտասորոսական աղբյուրներից, դեռ պի­տանի բան դուրս չի գալիս: Իսկ արևմտասորոսական կուրատորները շատ ժա­մանակ չունեն»:

Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում