Հենց նոր դուրս էի եկել ընդմիջման մեկ էլ տեսնեմ մի մոխրագույն Վոլցվագեն եկավ կանգնեց մետրո Բարեկամության կանգառում Բաղրամյանի վրա ու առաջարկում էր ուղևոր տանել դեպի Կոմիտաս, վարորդն էլ կին էր:

Քեֆս այնպես բերեց!!!!

Երբ դա անում են շոու բիզնեսի աստեղրը կամ ճանաչված մարդիկ ես դրան մի քիչ վերապահումով եմ մոտենում, մտածում եմ իրանց անձնական ՓիԱռ-ի համար են անում, բայց երբ այդ ակցիային միանում են սովորական մարդիկ, որոնք ՓիԱռ-ի նպատակ չունեն հավեսս մի այլ կարգի բերում ա:

2008թ. փետրվարից այս կողմ ես Հայաստանում նման համերաշխության դրսևորում չէի նկատել:

Մտածում ես էտ մարդը կարար հանգիստ իրա ավտոն քշեր, իր վրա այդ թանկացումը այդքան էլ զգալի չէ, բայց մարդը կանգնում ա ու պատրաստկամորեն հրավիրում մարդկանց որ տեղափոխի:

Սա ևս մի անգամ ապացուցում ա որ սա ոչ այնքան այդ 50 դրամի խնդիրն ա այլ սկզբունքի ու բարոյականության խնդիր ա:

Ես, որ արդեն հույսս կորցրել էի, որ երկիրը էլ երկիր կդառնա նման դրսևորումներից այնպես եմ ոգևորվել, որ արդեն 4 օր ա դադարել եմ արտագաղթի մասին մտածել:
Սակայն իմ համար իսկական պարտություն եթե չասեմ ողբերգություն, կլինի եթե ժողովուրդը ուղևվարձի նախկին գինը վերադարձնելուց հետո բավարարվի այդ փոքրիկ հաղթանակով ու ամեն ինչ վերադառնա ի շրջանս յուր:

Եթե անգամ ուղեվարձը վերականգնվի և նորից դառնա 100 դրամ, մենք իրավունք չունենք դրանով բավարարվել և դրա վրա կանգ առնել, մենք պետք է շարունակենք մինչև վերջ, քայլ առ քայլ առանց հապաղելու կամ նահանջելու:

Կարեն Թովմասյանի գրառումը

Ֆեյսբուք