Հայաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականը կյանքում չի կարող գտնի նոր դարպասապահ, մի պարզ պատճառով. Երևի թե ցանկացած բակում, երբ երեխաները ֆուտբոլ էին խաղում, ու գալիս էր «դերաբաշխման» պահը, հիմնականում ՎՌՈ նշանակվում Էր ավելի թույլ, նվազ, խելոք երեխա, որը իր հերթին 2-րդ դրույքով աշխատում եր որպես գնդակ բերող։ Եվ այդ պոքրիկ ՎՌՈն միշտ ուրախանում էր այն օրենսդրական փոփոխությունից, որում մասնավորապես բարձրաձայնվում էր, որ ՎՌՈն ՄԵՋ ա խաղը լինելու։ Այս ամենը նկատում ու գիտակցում էին մյուս խաղացողները, ու տարիներ հետո, երբ նրանք մեծանում են, իրենց ենթագիտակցության մեջ մնում է այդ նստվածքը, որ ՎՌՈն գնդակ բերող ա, իսկ հարձակվողը «լավ տղա»։ Այդքանից հետո ո՞վ կգնա ՎՌՈ սովորի, հը՞ն)))
Հ.Գ. Հարգելի Ռոման Բերեզովսկի, մի 20 տարի էլ ձքեք, մինչև սերնդափոխությունը նորմալ կայանա։ 

Հովո Մարգարյան