▲ Դեպի վեր

lang.iso lang.iso lang.iso

Ինձ ծափեր պետք չեն, արևներ բերեք... Արթուր Ավետյանի պոեզիան

Asekose.am-ն առիթ ունեցել  է ներկայացնելու հարցազրույց  Ֆրանսիայի Նանսի քաղաքի հայկական համայնքի նախագահ Արթուր Ավետյանի հետ. նա հսկայական աշխատանք  է ծավալում հայրենիքից հեռու գտնվող հայ ընտանիքների հայեցի դաստիարակության ու հայապահպանության հարցում:

Արթուր Ավետյանը նաև ստեղծագործում է, և հեռու չէ այն օրը, որ ընթերցողների սեղանին կհայտնվի նրա բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն: 

Մինչ այդ Asekose.am-ը ներկայացնում է Արթուր Ավետյանի գործերից մի քանիսը: 

 

 

ՍՏՎԵՐՆԵՐԻՑ  ԿԱԽՎԱԾ  ՄԱՐԴԸ
Երբ փակվի վարագույրը,ու լռեն ծափերն ականջ խլեցնող
Կհեռանաք այնպես ինչպես եկել եիք,
Կուլիսներում կմնա ստվերներից կախված ՄԱՐԴԸ ժպիտով լացող
Կտանեք այն ձեզ հետ ,ինչ որ բերել էիք:
Ժպիտով լացող ՄԱՐԴԸ , կախված կյանքի հազար ստվերից.
Ձեր կյանքի ու բախտի գույնով թատրոն կխախա
Իր կյանքը կախած մի աննշմար պարանից.
 Որ կտրելու համար ոչմի ձերք  չի դողա:
 Այդ ՄԱՐԴԸ ստվերներից կախված ժպիտով լացող
Այդ ես եմ մարդի՜կ,ինձ արե՜վ բերեք, բարության արեվ
 Ցրեք ստվերներն այս ինձ այսքան տանջող
Ինձ ծափեր պետք չեն արեվներ բերեք .

ՍՏՎԵՐՆԵՐԻՑ  ԿԱԽՎԱԾ  ՄԱՐԴԸ


Երբ փակվի վարագույրը,ու լռեն ծափերն ականջ խլեցնող

Կհեռանաք այնպես ինչպես եկել էիք,

Կուլիսներում կմնա ստվերներից կախված ՄԱՐԴԸ ժպիտով լացող

Կտանեք այն ձեզ հետ ,ինչ որ բերել էիք:

Ժպիտով լացող ՄԱՐԴԸ , կախված կյանքի հազար ստվերից.

Ձեր կյանքի ու բախտի գույնով թատրոն կխաղա

Իր կյանքը կախած մի աննշմար պարանից.

Որ կտրելու համար ոչմի ձերք  չի դողա: 

Այդ ՄԱՐԴԸ ստվերներից կախված ժպիտով լացող

Այդ ես եմ մարդի՜կ,ինձ արե՜վ բերեք, բարության արեվ 

Ցրեք ստվերներն այս ինձ այսքան տանջող

Ինձ ծափեր պետք չեն, արևներ բերեք.. .

 

 

ՍԱՏԱՆԱՆ ՈՒ ԱՍՏՎԱԾ 

Սատանան ու Աստված

Ելել ու մարտնչում են կատաղած,

Դրել ու ինձանով աշխարհն են չափում,

Իմ մի բուռ ԵՍ -ի մեջ անհաշտ են Սատանան ու Աստված

Ինձ սպանեցին դժողքի ու դրախտի արանքում:

«Պոետ ես՛»-ասացին,ու կարող ես ցավի դիմած բանաստեղծել,

Ուրիշ ոչինչ չես փոխելու այս հին աշխարհում,

Ու երգիս մեջ մնացին անհաշտ Սատանան ու Աստված

Եվ ինձ խաչեցին դժոխքի ու դրախտի արանքում....

 

 

ԿԱՊՈԻՅՏ ԹՌՉՈՒՆ 

Գնա,թռիր ազատ

Քո թռչող երամի չուն,

Հեռանում է դանդաղ իմ երազի կապույտ երկնքով,

Ու ես փորցում եմ մի վերջին հուսախաբ ճիգով

Քեզ ցած բերել իմ կարոտի ավեր բներին,

Ուշացաց բախտի կապույտ թրչուն:

Գնա,թռիր ազատ,հեռանում է քո երամի չուն

Քեզ սպասում է մեկն իր, անավեր տանիքին,

Իմ կարոտի ու երազի կապույտ թռչուն

Տար կարոտս ծվարած քո թևերին:

 

Հավելենք, որ  Արթուր Ավետյանի ղեկավարությամբ՝ Նանսիի  հայկական համայնքը տարեցտարի հզորանում է, հանդես գալիս նոր, ազգանպաստ, ազգապահպան նախաձեռնություններով, բազմաբնույթ միջոցառումներով, որոնց մասին պատմելիս համայնքի երիտասարդ ղեկավարը արված աշխատանքները համարում է օրինաչափություն, սովորական և չի հպարտանում իր արած գործերով, որոնց մեջ առանձնակի տեղ է գրավում Արցախին, զոհված ու կռվող զինվորների ընտանիքների համար արված օգնությունը:

Վերահրապարակումներում` մտքերն ու ինֆորմացիան կարող են չհամընկնել խմբագրության տեսակետի հետ: Ձեր տեսակետը կամ հերքումը կարող եք ուղարկել info@asekose.am-ին
Բլոգ ավելին