Արցախյան պատերազմի վետերան Արթուր Ալեքսանյանը (Ամարասի Արթուր) խուսափում է խոսել բանակի թերությունների մասին ․
«Պետք է ամեն ինչ անենք, որ դրանք վերացնենք։ Այս նախարարը չլինի, մյուսն է անելու պահանջվածը, քանի որ ամեն ինչ օրակարգում է»,-ասում է նա՝ միևնույն ժամանակ չժխտելով, որ բանակը զարգանալու, փոփոխությունների տեղ ունի։
«Կա զինտեխնիկան լավացնելու խնդիր, չնայած կարևորը զինվորի, հրամանատարի «դուխ»-ը 1000-ի վրա է։ Բանակի առավելությունն այսօր այն է, որ ազգը մեջքին կանգնած է։ Ապրիլյան իրադարձությունը ցույց տվեց, որ մենք անպարտելի ենք»,-նկատում է Արթուր Ալեքսանյանը։
Մաղթանքն էլ մեկն է՝ նորանոր հաղթանակներ։ Վստահ է՝ բոլոր մարտահրավերները հաղթահարելու ենք ու պատվով լուծելու ենք մեր առջև դրված խնդիրները։
Արթուր Ալեքսանյանը (Ամարասի Արթուր) Ղարաբաղյան ժողովրդա-ազատագրական շարժման առաջին իսկ օրերից եղել է նրա ակտիվ մասնակիցների և կազմակերպիչների շարքերում։ 1987 թ. մի խումբ համախոհների հետ միասին զբաղվել է Լեռնային Ղարաբաղի՝ Հայաստանի հետ միանալու կոչ անող պահանջի օգտին ստորագրություններ հավաքելու աշխատանքով։ 1988 թ. մասնակցություն է ցուցաբերել Ստեփանակերտում, Երևանում, Աբովյանում, Գյումրիում և Չարենցավանում ցույցերի և գործադուլների կազմակերպմանը։ Սումգայիթյան և Բաքվի ջարդերից հետո ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Արցախում զբաղվել է փախստականների տեղափոխման, ընդունման և տեղավորման խնդիրներով։ 1988 թ. մարտին հիմնադրել է «Ամարաս» արցախյան բարեգործական միությունը, որի գործունեության բուն նպատակն է եղել՝ ցուցաբերել հոգևոր, նյութական և բժշկական օգնություն բոլոր կարիքավորներին։
Անի Կարապետյան
Կարդացեք նաև՝ Բանակից խուսափում են ֆիզիկական ծանրաբեռնվածությունից վախեցողները, անպարտաճանաչները․Սարգիս Ստեփանյան
Գնացե՛ք սահմանամերձ դիրքեր ու տեսե՛ք առաջնագծում ծառայող որդիներիս․Գնդապետ
