«Ապրիլյան պատերազմը ռուս-ադրբեջանական հարձակում էր Արցախի վրա և ուղղված էր նրան, որպեսզի փոխվի ստատուս քվոն, բայց դա տեղի չունեցավ՝ շնորհիվ հայկական բանակի, հայ զինվորի: Իսկ Վիեննայում ռուսները ստիպված էին խաղալ ամերիկյան խաղի կանոններով»,-լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց ռազմական փորձագետ Ռուբեն Մեհրաբյանը:
Պատմաբան Գևորգ Յազըճյանն էլ համոզված է՝ ռուսական կողմը չի համակերպվի այս իրավիճակի հետ.
«Նրան չհաջողվեց այսպես կոչված խաղաղապահ ուժեր տեղակայել մեր տարածաշրջանում»,- նկատեց Յազըճյանը:
Շարունակելով վերջինին՝ Ռուբեն Մեհրաբյանը նշեց.
«Ռուս խաղաղապահը դա նույնն է, ինչ տապակած պաղպաղակը: Այսինքն, աբսուրդ է: իսկ, թե ինչ է նշանակում ՌԴ-ի ներկայությունն Արցախում, գոնե իմ սերունդը շատ լավ գիտի: Հայկական կողմի խնդիրն է՝ վերանայել անվտանգության քաղաքականությունը, հստակեցնել՝ ովքեր են մեր իրական հակառակորդներն ու դաշնակիցները: Երբ որ մեզ ընկալում են իբրև ռուսական պոչ, ապա հարգանքի աստիճանը համապատասխան է, կամ ավելի ցածր: Դա մեզ թշնամեցնում է աշխարհի հետ»:
Ինչ վերաբերում է հայկական կողմի դիվանագիտական կորպուսի աշխատանքին՝ ապրիլյան պատերազմից հետո ստեղծված իրավիճակում Գևորգ Յազըճյանը բավարար գնահատեց.
«Մեր դիվանագիտությունը կարծես ինքն էլ սթափվեց իր թմբիրից: Հետևող կամ պոչիկ դառնալուց ինչ-որ տեղ վերածվեց որոշ չափով արժանապատվություն ցույց տվող մի կառույցի, իսկ այդպես ընդհանրապես պետք է լինի: Եթե այս տարիների ընթացքում մերոնք ամեն ինչին և հատկապես ռուսական կողմին և առհասարակ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին պոստֆակտում սովորական արձագանքներ տալուց հրաժարվեին, դրա փոխարեն ատամներ ցույց տային, ապա կարծում եմ, որ այս աստիճանի չէինք հասնի: Արժանապատվություն պետք է լինի բոլոր ոլորտներում»,-ընդգծեց պատմաբանը:
Անի Կարապետյան
