Գյումրու դեպքերը սոսկալի լինելով` կարողացան հասարակական շոկի մեջ պահել մի ամբողջ ազգ ու ժողովուրդ:
Այնքան, որ հետագայում Արցախի սահմանին տիրող իրավիճակը մեր համար առաջին պահին չուներ սուր առաջնահերթություն և մեծ ջանքեր պահանջվեց կենտրոնանալու համար:
Օգոստոսյան դեպքերի ժամանակ ` մի քանի վարկյանում պետության ազգ դառնալը աշխարհին արդեն ցույց էր տվել , որ անպարտելի ենք ու մեր հետ բարձր դիրքից խոսելը անմտություն է աշխարհի հզորների համար:
Վերջին հասարակական ցնցումը Արցախի ու Հայաստանի միջև սեպ խրելու և մեզ անդամահատանելու հետևանքներ ունի և այստեղ կա մեծ` քողարկված վտանգ:
ԵՎ այն` ինչ ակնհայտ երկու դեպքերում էլ ուղղված է ռուսների դեմ ` իրականում ուղիղ հարված է մեր տեսակին , խաղաղ կյանքին և լինելիությանը:
Դեպքի շուրջ էմոցիաներով խոսելը միշտ դատապարտված է մակերեսայնության և տարանջատումների , սակայն այս դեպքում կա մեկ` հայերիս համար գերակարևոր հատված:
Արցախը երկրից և արցախցին մեզնից զատելով մենք թուլանում ենք , թուլացնելով իրենց:
Սահմանափակում ենք մեր լինելիության նապատակները,բացառում Արցախի հետագա զարգացման մեջ մեր տուրիստների այցը և հարցականի տակ դնում մեր երեխաների էդտեղ ծառայելու բարոյահոգեբանական կողմը:
Այս բաժանարարը հղի է տարիների աշխատանքով ձեռք բերված ու քայլ քայլ դեպի մայր հող վեադարձող Արցախի` մեր նպատակի հետ մեր իսկ առընչվելուն և սա հասկանում են առայժմ միայն մեր արտաքին <<բարեկամները>>:
Սա այն դեպքն է , որտեղ պետք չէ սոցիալական արդարության կողմը տեսնելով անտեսել բարոյական և պատմական հետևանքները: Այն, որ դատապարտելի է ծեծը ու ջարդը , ոչ մեկը չի հերքում և ավելին ոչ մեկը չի ցանկանում , որ կրկնվի :
Բայց Արցախից մեր անջատելով ` մենք հետ ենք գնում քառորդ դար ու այս ջրբաժանին մենք ենք որոշելու - ամեն ինչ նորից ենք սկսում? այլ մեկնարկայինով` թե... գնում ենք առաջ:
Արցախը համախմբել է մեզ բազմիցս և մեր նորագույն պատմության շեփորն է և չունենալ այդ շեփորը կամ չգիտակցելը ` միայն վատ հետևանքներ կունենա մեր համար:
Եվ Վա բանկը, որ խաղարկվում է հիմա ` Գյումրու դեպքերից հետո տեղին չէ` ասածը քիչ է:
Չնսեմացնելով որևէ մեկի ծառայությունները հայրենիքի հանդեպ ասեմ , որ Վազգենը ու Մոնթեն չէի գնա Արցախ նման հարցով:
Գյումրու դեպքերը սոսկալի լինելով` կարողացան հասարակական շոկի մեջ պահել մի ամբողջ ազգ ու ժողովուրդ:Այնքան, որ հետագայում Արցախի սահմանին տիրող իրավիճակը մեր համար առաջին պահին չուներ սուր առաջնահերթություն և մեծ ջանքեր պահանջվեց կենտրոնանալու համար:Օգոստոսյան դեպքերի ժամանակ ` մի քանի վարկյանում պետության ազգ դառնալը աշխարհին արդեն ցույց էր տվել , որ անպարտելի ենք ու մեր հետ բարձր դիրքից խոսելը անմտություն է աշխարհի հզորների համար:Վերջին հասարակական ցնցումը Արցախի ու Հայաստանի միջև սեպ խրելու և մեզ անդամահատանելու հետևանքներ ունի և այստեղ կա մեծ` քողարկված վտանգ: ԵՎ այն` ինչ ակնհայտ երկու դեպքերում էլ ուղղված է ռուսների դեմ ` իրականում ուղիղ հարված է մեր տեսակին , խաղաղ կյանքին և լինելիությանը:
Դեպքի շուրջ էմոցիաներով խոսելը միշտ դատապարտված է մակերեսայնության և տարանջատումների , սակայն այս դեպքում կա մեկ` հայերիս համար գերակարևոր հատված:Արցախը երկրից և արցախցին մեզնից զատելով մենք թուլանում ենք , թուլացնելով իրենց:Սահմանափակում ենք մեր լինելիության նապատակները,բացառում Արցախի հետագա զարգացման մեջ մեր տուրիստների այցը և հարցականի տակ դնում մեր երեխաների էդտեղ ծառայելու բարոյահոգեբանական կողմը:Այս բաժանարարը հղի է տարիների աշխատանքով ձեռք բերված ու քայլ քայլ դեպի մայր հող վեադարձող Արցախի` մեր նպատակի հետ մեր իսկ առընչվելուն և սա հասկանում են առայժմ միայն մեր արտաքին <<բարեկամները>>:
Սա այն դեպքն է , որտեղ պետք չէ սոցիալական արդարության կողմը տեսնելով անտեսել բարոյական և պատմական հետևանքները: Այն, որ դատապարտելի է ծեծը ու ջարդը , ոչ մեկը չի հերքում և ավելին ոչ մեկը չի ցանկանում , որ կրկնվի :Բայց Արցախից մեր անջատելով ` մենք հետ ենք գնում քառորդ դար ու այս ջրբաժանին մենք ենք որոշելու - ամեն ինչ նորից ենք սկսում? այլ մեկնարկայինով` թե... գնում ենք առաջ:Արցախը համախմբել է մեզ բազմիցս և մեր նորագույն պատմության շեփորն է և չունենալ այդ շեփորը կամ չգիտակցելը ` միայն վատ հետևանքներ կունենա մեր համար:Եվ Վա բանկը, որ խաղարկվում է հիմա ` Գյումրու դեպքերից հետո տեղին չէ` ասածը քիչ է:Չնսեմացնելով որևէ մեկի ծառայությունները հայրենիքի հանդեպ ասեմ , որ Վազգենը ու Մոնթեն չէի գնա Արցախ նման հարցով:
Արամ Գևորգյան
