Մի երկիր, որը արդեն 25 տարի է իր առջև դրված լուրջ խնդիր ունի , որը այդքան տարիների ընթացքում չի կարողացել հասնել այդ խնդրի լուծմանը , չի կարող ունենալ կանոնավոր բանակ քանի որ 8.1 մլն միայն ադրբեջանցի բնակչություն ունեցող երկրի համար , պատերազմական իրավիճակներում կռվում են ահաբեկչական խմբավորումները և վարձու զորքերը: Ադրբեջանի հանրապետությունը չի կարողանում 8 միլիոն բնակչի մեջից դուրս հանի գոնե մի քանի հազար զինվոր, որոնք կպաշտպանեն սեփական երկիրը: Վարձկան զորքերով պահած հողը ժամանակավոր է , քանի որ այդ զինվորենրը ցանկացած պահի կարող են հեռանալ զբաղեցրած դիրքերից և նրանց համար այդ հողը որևե նշանակություն չունի:
Բնակչության թվով մի քանի անգամ ադրբեջանցիներին զիջող Հայաստանի ամեն քաղաքացին զինվոր է /բացառությամբ մի քանիսի/: Ապրիլյան մարտերի ժամանակ քանի՞ ադրբեջանցի թողեց իր Մոսկվայի շաուրմի ապառատը ու եկավ դիրքեր, կամ ընդհանրապես քանի՞ կամավոր բարձրացավ դիրքեր: Հույսը նորից դրել էին վարձկան զորքի վրա, որոնց զգալի մասը , հենց առաջին գիշերը՝ հարձակման ժամանակ, սատկեցին հայ զինվորների շնորհիվ:
Մի երկիր, որը հույսը չի կարողանում դնել իր սեփական զինվորի վրա, դա բանակ ունենալու իրավունք չունի, նրա հայտարարած բանակը միֆ է , քանի որ այդ ամենը ուղղակի փողի համար հավաքված մարդկանց կույտ է, որոնք ամեն պահի կարող են , նույն այդ փողի համար, հակառակ պտտվել ու հարձակվել այդ պետության վրա:

Աշոտ Ասատրյան