Մի մայթին կարմիր գծերա, մյուսին դեղին՝ ծառայողական ու վարձով վեկալած, մյուսը երկաթի կտորներով փակած, էն մյուսը լռիվ անհույս ՝ ջարդած աթոռի ոտ: Քաղաքապետարանը հորդորում է այդ երկաթի կտորները հանենք ու տեղը հանգիստ կանգնենք, երկաթի կտորի համար պատասխանատու պապիները տեղում քեզ նենց կվերցնեն, որ փորձես կպնես դրանց:
Քաղաքով մի քանի կիլոմետր գնում ես կանգնելու տեղ չկա, մտնում ես հայաթները՝ ամեն մեկը իրա համար տարածքա սարքել: Մի օր պառկովշիկին հարցնում եմ ՝ ինչի՞ եք փակել, ասումա ՝ դե մեր օբյեկտիննա, արա օբյեկտինդա գնա դեղին գծեր քաշի ու ամսեկան էլ փող վճարի քաղաքապետարան, ասումա՝ ախպեր դե էս երկրում ինչնա՞ օրինական , որ պառկովկի համար կռիվ ես անում: Հա բա , սաղդ տենց ասելով ֆռում եք ՝ էս երկրում ինչնա օրինական, որ տաքսու շոֆեռը հաշվիչը առաջ չտա, էս երկրում ինչնա օրինական, որ պատգամավորը բիզնեսներ չունենա, էս երկրում ինչնա օրինական, որ սաղ ամառ վեր ընգաք տունը ու սեպտեմբերի բերան փողոցները քանդիք:
Հիմա էլ հրապարակում էլի տեսախցիկ են դրել: Բան ու գործ չունեն է, փողոցը խցանում, սաղ ավտոները կանգնած սիգնալ են տալիս, սրանք հանգիստ կամեռաներ են ավելացնում, ոնց որ բան չի եղել, սաղ լավա: Էդ հացը կուլ գնումա՞:
