Առայժմ վերլուծաբանի (Արտյոմ Տարասով) մակարդակով է ասվում, որ Արցախը Ռուսաստանինն է, Ռուսաստանն է Իրանից վերցրել։ Կարևոր չէ, որ Ա․Տարասովը լրացնում է, թե Ռուսաստանը նման հավակնություն չի ներկայացնում։ Սա, իհարկե, ընդամենը դիվանագիտական հնարք է։
Տարասովյան (ռուսական) այս տրամաբանությամբ՝ Երևանն էլ է Ռուսաստանինը, դա՛ էլ են Իրանից վերցրել։ Սա ասվածի դեռևս չասված, սակայն ինքնին հասկանալի մասն է։
Եվ այս նկրտումն արտահայտվում է մեր նույն տարածքների նկատմամբ Ադրբեջանի նկրտումների ֆոնին, ինչը ևս պատահական չէ։
Ռուսաստանի նպատակն է Ադրբեջանին «քսի» տալ մեզ վրա, այնուհետև հնարավորինս ռուսական վերախմբագրմամբ վերականգնել 1921թ․ ռուս-թուրքական պայմանագրերով ձևավորված տարածաշրջանային ճարտարապետությունը։
Ըստ Ռուսաստանի պլանի, Արցախը պետք է առանձնացնել որպես հակամարտության սուբյեկտ, առանց ՀՀ-ին հաշվի առնելու ուղիղ կապով աշխատել նրա հետ, զորքեր մտցնել Արցախի՝ Ադրբեջանի ագրեսիայից «փրկված» հատվածում, և այդ հատվածը երկրորդ քայլով իր զորքերով հանդերձ նվիրել Ադրբեջանին, որպեսզի դրա դիմաց վերականգնի նրա վրա իր ազդեցությունը և վերաամբողջացնի Իրանի ուղղությամբ աշխատող իր լծակը։ Որոշ տարբեր սցենարով, սակայն նույն նպատակով նախատեսվում է օգտագործել նաև Նախիջևանը՝ Նախիջևանից Հայաստանին հարվածելու պարագայում։
Հատկանշական է, որ հայ քաղաքագիտական-վերլուծական «միտքը», չնչին բացառություններով, բերանը ջուր առածի նման լուռ է։
Թերևս զբաղված է պալատական ինտրիգների և կեղծ ընդդիմության գործունեության մեկնաբանման «ռազմավարական» հարցերով։
Սասնա Ծուռ Վարուժան Ավետիսյան
1-ը Ապրիլի 2018թ․
