Ամիսներ առաջ կանխատեսում էի Հովիկ Աբրահմայանի քաղաքական կրախը, շատերը թերահավատորեն էին վերաբերում ասածներիս: Սերժ Սարգսյանի ելույթի երևացող թիրախը Գագիկ Ծառուկյանն էր, իրականը՝ Հովիկ Աբրահամյանը: Վերջինս վարչապետ դարձավ, որովհետև խոստացել էր խնամու հավատարմությունը նախագահական գահին: Կարճ ասած, Արգամիչը պետք է օգտագործեր խնամու հեղափոխական պոտենցիալը՝ Ազատիչի ժառագորդը, իշխանության իրական տերը դառնալու համար: «Խիարը թարս բուսնեց». հիմա Աբրահամյանի գլխավոր ֆունկցիան խնամու ունեզրկման գործըթացի հրամանատարությունն է: Այս «սուրբ գործը» կատարելուց հետո՝ Արգամիչի նոր առաքելությունը տեսանելի չէ: Մարդկայնորեն կարեկցում եմ վարչապետին. նա կորցրեց ոչ միայն ազդեցիկությունն, այլ նաև՝ խնամու հետ ջերմ հարաբերությունները:

Սուրեն Սուրենյանց