ASEKOSE.am-ի հարցերին պատասխանում է հաղորդավարուհի, պրոդյուսեր Արևիկ Ուդումյանը:

-Ինչպիսի՞ն է եղել Արևիկ Ուդումյանի մանկությունը: Ի՞նչ հիշողություններ են մնացել մանկության տարիներից:

-Շատ վառ մանկություն եմ ունեցել: Մութ ու ցուրտ տարիները, որոնք համընկել են մանկությանս տարիներին, միգուցե անգույն են, անփայլ, բայց ոչ տխուր, քանի որ, ի տարբերություն մեծերի, մենք` փոքրերս,  չէինք զգում իրավիճակի լրջությունը: Նույնիսկ այդ տարիներից հումորներ ու լուսավոր կետեր են մնացել: 
Վառ հիշողություններ են մնացել նաև Աֆրիկայում ապրածս տարիներից. այդ տարիները մեծապես ազդել  են իմ ենթագիտակցության վրա: Երևի թե մանկուց տարբեր մշակույթների հետ առնչվելս նպաստել է, որ մեծանամ առավել ազատ  մտածելակերպով ու առանց  կարծրատիպերի:       
Մանկուց ինձ համար մեծ նշանակություն ունի ընտանիք գաղափարը. մենակ լինելու վախ երբևէ չեմ զգացել:

-Ինչի՞ց եք առավել հաճախ հիասթափվում:

-Հիմնականում չեմ հիասթափվում: Պարզապես,  երբ ականատես եմ լինում  մարդկանց մի այնպիսի տեսակի, որոնք ինչ-որ բարձունքների են փորձում հասնել ոչ օբյեկտիվ կանոններով, ինչ-որ տհաճություն եմ զգում:  Բայց ուրախ եմ, որ իմ հոգում տեղ ունեցող մարդկանց մեջ  այդպիսիք չկան:

-Ձախողումն այն գինն է, որ մենք վճարում ենք հաջողության հասնելու համար:
Ինչպե՞ս եք Դուք պայքարում ձախողումների դեմ:

-Ձախողումը հաճախ այդ  գինն է, բայց ձախողումները  կյանքի դասեր են տալիս ու կյանքի ընթացքում վատ թվացող երևույթներից առնվազն պետք է  դասեր քաղել: Փորձում եմ վերլուծել ու  հասկանալ իրավիճակը, և եթե դու աշխատող մարդու տեսակ ես , քո մոտ ամեն ինչ լավ կլինի, քան այդ պահին պատկերացնում ես:

-Սիրում եք երևակայե՞լ ,թե՞ նախընտրում եք իրերը ռեալ տեսնել:

-Երևի այնքան էլ չեմ սիրում: Միգուցե այս պահին ոչ ռոմանտիկ թվամ, բայց երևակայելը, կարծում եմ, միայն ժամանակի կորուստ է: Փորձում եմ   հասկանալ կյանքը:

-Էյնշտեյն. «Եթե ցանկանում եք ապրել երջանիկ, ապա դուք պարտավոր եք իրերից ու մարդկանցից առավել կապվել նպատակի հետ»: Դուք և՞ս այսպես եք կարծում: Սիրո՞ւմ եք պլանավորել Ձեր կյանքը, թե՞...

-Օրս պլանավորում եմ, չնայած երբեմն մտածում եմ, որ մի օր կարթնանամ ու ոչինչ չեմ ունենա անելու ու մի լավ կհանգստանամ, բայց այդ օրերը շատ քիչ են: Իսկ կյանքս, ի տարբերություն օրվա (որն ավելի հստակ է),  չեմ  պլանավորում, որովհետև  հասկացել եմ, որ ոչ մի խելացի ու ամենակարող մարդն  անգամ  չի կարող պլանավորել կյանքը:

- Ասում են` ապրելու երկու ձև կա: Դուք կարող եք ապրել այնպես, ասես հրաշքներ չեն լինում, և կարող եք ապրել այնպես, ասես այս աշխարհում ամեն ինչ հրաշք է: Իսկ ինչպե՞ս եք նախընտրում ապրել Դուք:

-Ես հիմնականում ապրում եմ այնպես, թե  ամեն ինչ գեղեցիկ է: Բայց, իհարկե, կյանքում լինում են այնպիսի պահեր,  որ թվում է`  հրաշքներ չեն լինում: Իսկ ամենացավալին այն է, երբ ոչ թե մտածում ես հրաշքներ չկան, այլ  դրանց չես սպասում:

-Իսկ Դուք սպասո՞ւմ եք:

-Հինականում` այո: Բայց ոչ թե հրաշքների, այլ իրադարձությունների գեղեցիկ զարգացման:

-Արժեքներ, որոնք անգնահատելի են Ձեզ համար և  ո՞ր երևույթներն են, որ խորթ են Ձեզ:

-Մարդկային կապը, մասնավորապես, ընտանիքի անդամների  հանդեպ զգացմունքը: Մարդու հավատքը կրոնի տեսանկյունից ու ոչ միայն…

Շատ բաներ կան, որ ինձ խորթ են թվում, բայց կյանքը բազմիցս ապացուցում է, որ ամեն ինչ չէ, որ մեր պատկերացումներով է լինում, ուստի փորձում եմ գրեթե ոչինչ երբևէ  չբացառել:

-Ո՞րն է Ձեզ ուղեկցող ամենաթանկ զգացումը:

-Այն զգացումն է, երբ փորձում եմ պատկերացնել այն մարդկանց, որոնք ինձ հարազատ են և  չեմ կարողանում նրանց  հաշվել…Նրանք շատ-շատ են:

Նրանց մեջ են մտնում   և  ընտանիքիս անդամները, և  ընկերներս, և  այն մարդիկ, ովքեր հետուստատեսության կամ  համացանցի միջոցով ինձ  դրական լիցքեր են փոխանցում:

-Ժպտերես Արևիկը առավել հաճախ ինչի՞ց է տխրում:

-Քիչ եմ տխրում: Տխրում եմ, երբ գոհ չեմ լինում ինքս ինձանից, իրադարձությունների զարգացումից, եղանակից: Տխրելը ընդունում եմ որպես բնական երևույթ: Երբեմն տխրելը շատ հաճելի է թվում (ժպտում է):

-Ի՞նչ ասեկոսեներ եք լսել Ձեր մասին, որոնք զայրացրել կամ զվարճացրել են Ձեզ:

-Ասեկոսեներ, անշուշտ, լինում են: Դրանք  հիմնականում անհիմն փաստերի վրա են հիմնված լինում, երբեմն էլ ասեկոսեները պարզապես անվանարկում են մարդկանց` նրանց հաջողությունները ապականելու համար: Պարզապես խիղճդ մաքուր պետք է ապրես:

Իսկ իրականությանը չհամապատասխանող ասեկոսեները  միայն  ծիծաղ են առաջացնում:

Հեղինակ` Անի Բեքիրյան