Հաղորդավար Էռնա Էլիզբարյանը կարծում է, որ կինը պետք է կարողանա իր և պետության համար արժանի զավակ դաստիարակել: ASEKOSE.am-ի թղթակիցը զրուցել է հաղորդավարուհու հետ և պարզել, որ այն, ինչ հարկավոր է նրան`երջանիկ լինելու համար, ինչը դեռ չունի`լիարժեք ընտանիքն է:
-Երբվանի՞ց եք մուտք գործել հեռուստատեսային ոլորտ, և ինչպե՞ս դա ստացվեց:
-1997թ-ից սկսել եմ աշխատել Ազգային հեռուստատեսությունում որպես հաղորդավար, առաջին հաղորդումը եղել է «Այլ ալիք» երաժշտական զվարճալի ծրագիրը, այնուհետև` «Կիրակի» երաժշտական հաղորդումը:Առաջարկությունն եղել է հայոց լեզվի ուսուցչուհուս եղբոր կողմից, ով այդ ժամանակ աշխատում էր Ազգային հեռուստատեսությունում որպես ռեժիսոր:
-Երկար ժամանակ լինելով հեռուստատեսության բնագավառում, երբևէ ցանկացե՞լ եք ունենալ հեղինակային որևէ ծրագիր ու վարել այն:
-1997թ-ից մինչ օրս եթերում եմ: Աշխատել եմ նաև «Մշակույթ» հեռուստատեսությունում, վարել եմ «Կիրակի» մշակութային լրատու հաղորդումը, այնուհետև «Արմենիա» հեռուստաընկերությունում սկզբում վարել եմ «Քրեական ժամ», հետո` «Ժամը» լրատվական ծրագրեր: Իհարկե, ցանկացած լրագրող-հաղորդավար, ով աշխատում է այս ոլորտում, երկար տարիներ երազում է ունենալ հեղինակային իր ծրագիրը: Բայց կարծում եմ այն չպետք է լինի ինքնանպատակ, դրա համար ժամանակ է պետք:
-Ի՞նչպես եք գնահատում այժմյան հեռուստասեսության վիճակն ու որակը, կա՞ն արդյոք բացթողումներ և ձեռքբերումներ:
-Կատարյալ ոչինիչ չկա: Հեռուստատեսությունը, կարելի է ասել աճող օրգանիզմ է, այն քայլում է ժամանակին համընթաց: Եթե նույնիսկ կան բացթողումներ , դրանք էլ ժամանակի ընթացքում կհարթվեն:
-Ի՞նչ է հարկավոր կնոջը լիարժեք երջանիկ լինելու համար:
-Այն, ինչ հիմա ես չունեմ` լիարժեք ընտանիք: Երջանիկ լինելու համար անհրաժեշտ է, որ կինը օրհնված լինի Աստծո կողմից՝ Մայր կոչվի:
-Այսօր հայ կինն ազդեցիկ է իր հասարակական դերով, առաջընթաց նկատո՞ւմ եք:
-Այո, եթե նկատել եք` կանայք ներգրավված են քաղաքականության մեջ, ու յուրաքանչյուրն էլ իր ուժերի ներածին չափով փորձում են օգտակար լինել պետության կայացման ու ամրապնդման գործում: Կանայք միշտ էլ տան ճրագը կրողն են եղել, պետությունն էլ մեծ ընտանիք է, ու եթե ապագայում էլ կանանց դերակատարումը զգալի լինի տարբեր ոլորտներում, ապա կարծում եմ` առաջընթացն ավելի տեսանելի կլինի:
-Ո՞րն է իդեալական կնոջ կերպարը Ձեզ համար:
-Ընտանիքում` մորս, իսկ քաղաքականության մեջ՝ Մարգարիտ Թետչերի կերպարը:
-Ի՞նչ սկզբունքով եք առաջնորդվում կյանքում:
-Չինքնահաստատվել ուրիշների հաշվին, լինել անկեղծ ու ազնիվ հարաբերությունների մեջ:
-Մարդկային ո՞ր որակներն եք առաջնային համարում:
-Նվիրվածությունը, ազնվությունը՝ սեփական անձի նկատմամբ ու հարգանքը մարդկանց հանդեպ:
-Ըստ Ձեզ` ո՞րն է հայ կնոջ դերը ընտանիքում:
-Լավ ու առողջ սերունդ ունենալը, իր և պետության համար արժանի զավակ դաստիարակելը:
-Էռնան երջանիկ է, երբ…
-Առողջ է, գեղեցիկ, սիրված ու հաջողակ, իսկ ամենամեծ երջանկության բերկրանքը դեռ առջևում է, որը դեռ չեմ զգացել (ժպտում է) :
-Ի՞նչն է նպաստել կյանքում մեծ կամ փոքր հաջողություններ արձանագրելուն:
-Երևի ճակատագիրը, կամ ճիշտ պահին ճիշտ վայրում հայտնվելը:
-Ձեր մասին լսած ասեկոսեներից ո՞րն է Ձեզ զայրացրել, որը` զվարճացրել:
-Առանձնապես ուշադրություն չեմ դարձնում, ոչ զարմանում եմ, ոչ էլ զայրանում: Ես վաղուց իմունիտետ եմ ձեռք բերել տարաբնույթ ասեկոսեների նկատմամբ: Եթե խոսում են` ուրեմն հարյուր քայլ առաջ եմ նրանցից: Ու միշտ ասում եմ, թող մերթընդմերթ իրենց ու իրենց շրջապատին նայեն նույն մանրադիտակով... Ինձ թվում է` բավականին ամեոբաներ եւ հողաթափիկներ կտեսնեն: Իսկ չարախոսներն էլ թող մեկ-մեկ իրենց անձն ուշադիր զննեն, բայց օբյետիվ: Համոզված եմ, որ շատ կհիասթափվեն՝ իրենք իրենցից: Այնպես որ ապրում եմ` ոչինչ չեմ լսում սկզբունքով: Սևակը ճիշտ խոսք ունի. «Կամ իմ տեղն ապրեք, կամ թողեք ապրեմ, որ այս աշխարհում ես իմը թողնեմ»:
-Ձեր մաղթանքը հայ ժողովրդին:
-Ես ուզում եմ, որ մենք ապրենք հաղթանակած ժողովրդին վայել հոգեբանությամբ: Ուզում եմ, որ ոչ մի մայր զավակ չկորցնի, արցունք չթափի: Ուզում եմ, որ մենք ապրենք ներդաշնակ` ինքներս մեզ:
Հարցազրույցը` Երվանդ Մարեյանի
