Արդեն 3-րդ օրն է մեր ուշքն ու միտքը զոհված օդաչուներն են՝ ազգովի մտածում ենք ոնց դիակները հետ բերենք. դուք դրել հենց էս պահին շուն եք խաղցնում, շների կյանքի համա՞ր եք պայքարում: Էդ ձեր շներն էն էդքան կարևոր են հա՞, էնքան կարևոր են, որ հենց հիմա եք դուրս եկել ցույցի՞, ուրիշ օր չկար չէ՞: Շուննա չէ՞ ձեր կյանքը պահում...Մի քիչ հարգանք ունեցեք՝ դեպի զոհված Զինվորներն ու իրենց ընտանիքները, վերջը ձեր նմանի համար են կյանք տալիս, զոհվում: 
Շների համար էլ էդքան անհանգստանում եք՝ տարեք ձեր տներում պահեք, որ փողոցներում մարդկանց վրա չհասնեն: Երեխեքի վրա շուն հասնելը նորմալ չէ՞ համարում: ձեր մտածելով էդ կենդանիներին կարան էդքան ապահովեն սննդով, կացարանո՞վ: Էդքան ապահովող էին, թափառաշրջկներին, որբերին, վերջը մեզ շատ բաներից կապահով էին:դուք արժանի չեք, որ ձեզ համար մեր Տղեքը զոհվեն:
Ամեն մեկի գլխին ինչ հավայի միտք կգա, կսարքի ցույցի աղբյուր: Տենց ցույց էլ պիտի ձեր դեմ անեն, որ իմանաք, երբ ինչ անեք: 
դուք էլ, ձեր շներն էլ:
Հ.Գ. Դերանունները միտումնավոր են փոքրատառով գրված. դուք մեծատառի արժանի չեք:

Աշոտ Ավագյան