Գոնե առերևույթ կերպով ավարտվեց այն, ինչը հայաստանյան հասարակությանը հուզել ու խռովքի մեջ էր պահել վերջին մի քանի ամիսներին. Հայաստանը ընտրեց Մաքսային Միությունը և հաստատուն մնաց ռուսամետ իր կողմնորոշման մեջ շոկի մեջ թողնելով եվրոպացիներին ու վերջիններիս շահերի սպասարկող հայաստանցիներին: Եվ ինչպես սպասելի էր սկսվեց գնահատականների ու կարծիքների տարափը բոլոր կողմերից: Եվրոպացիները շտապեցին իրենց ափսոսանքը հայտնել նման շրջադարձային փոփոխության կապակցությամբ և կատարվածի մեջ մեղադրել Ռուսաստանին` անվանելով շանտաժիստ և այլն, ռուսները սկսեցին գնահատել թե իրենց պետության վրա ինչքան կնստի Հայաստանի միացումը Մաքսային Միությանը, դե հայաստանցիներն էլ կամ պրոռուսական կամ պրոեվրոպական կեցվածքներին են «դամ պահում»: Մինչդեռ նախագահ ու սպասված. միայն միամիտը կարող էր մտածել, որ Հայաստանը իր ռազմավարական գործընկերոջ հովանավորությունից դուրս կգա և կմտնի եվրոպական արկածախնդրության մեջ. առաջին հանրապետության պատմական փորձառությունն արդեն հուշում էր վաղուց թե արևմտյան արկածախնդրոթւյունը ինչով կարող է ավարտվել. ի վերջո Եվրոպան փող ու ռեսուրսներ ունենար կամ փող տվող լիներ, Պորտուգալիայի և հունաստանի հարցերը կկարգավորեր, ոչ թե իր իսկ մայրցամաքում գտնվող ընտանիքի անդամներին թողած պիտի գար Հարավային Կովկասում կորած-մոլորած Հայաստանը դարձներ «երկիր դրախտավայր»; Ու այստեղ զարմանալի է հայաստանյան վերլուծաբանների տեսակետները, որոնք արդեն հայասանը դարձրեցին Ռուսաստանի մարզ կամ գավառ; Հետաքրքիր է արդեն 20 տարի է ում հաշվին ենք ապրել, ում շնորհիվ է ապահովվել մեր անվտանգությունը, որ հիմա մի գիշերում նոր հասկացանք, որ ռուսները վատն են պետք է նրանցից հեռու մնալ; Հասկացանք «քաջնազարություն» արցեինք մեզ եվրոհայ պատկերացրեցինք, էդ արանքում էլ գենդերի օրենքն ընդունեցինք պրծանք, վերջ կատակերգությունն ավարտվեց, հիմա լուրջ գործեր անելու ժամանակն է, հիմա պետք է մտածենք ստեղխված նոր իրականության մեջ մեր տնտեսական ապահովության մասին, ոչ թե մեղարդել իրար կամ հայտնություն տեսածի նման գնահատականներ հնչեցնել; Ի վերջ լավ խոսք կա փորձած թանի ու անփորձել մածունի մասին; Պետք է կարողանանք օգտագործել այն հնարավորությունները, ինչն այսօր ունենք, այլապես վաղը դրանք էլ կարող է չունենանք; Թե չէ լացկանություն անելով կնմանվենք առաջին հարնապետության ղեկավարներին, ովքեր թուրքերը քթների տակ, դեռ Սևրի պայմանագրի ու Միացյալ Հայաստանի մասին բոցաշունչ ճառեր էին խոսում` հույսները դրած արևմտյան մեծ աղբայրների վրա:
Արսեն Լևոնյանի գրառումը
Ֆեյսբուք
