Մարդկանց մեծ մասը ե՛ւ նալին են խփում, ե՛ւ մեխին։ Օրինակ՝ բոլորը կողմնակից են, որ չարագործները պատժվեն ու վերանան, այսինքն՝ ՈՒԶՈՒՄ ԵՆ, որ երկիրը փրկվի։ Բայց երբ կոնկրետ կամ վերացական խոսում ես պատժաչափերի ու պատժամիջոցների մասին, մեկ էլ տեսար սկսվեց՝ «Վայ, բա մի բուռ ազգ ենք, ո՞նց կլինի», «Էլ ո՞վ կմնա էս երկրում» եւ այլն։ Կամ այսպես՝ «Մտավորականը պիտի խաղաղ ճանապարհներ առաջարկի», «Մեր ազգը արյուն շատ է տեսել»։
Հիմա ինձ բացատրեք, թե Ի՞ՆՉ ԱԶԳԱՅԻՆ ՀԱՐՑ ԿԱ պետությունը մաքրազարդելու եւ իրավականացելու գործում։ Ազգությունն ի՞նչ կապ ունի էստեղ։
Հերիք չի՞ հայ-հայ խաղացնեք, ձեր ցավը տանեմ, գնացեք բժիշկ-բժիշկ խաղացեք, զզվելի է արդեն…
Երբ անցյալ դարի կեսերին կաուդիլյո Ֆրանսիսկո Ֆրանկոն ջարդուխուրդ արեց երկրի դավաճանններին, վերահաստատեց Պետությունը, թագավորին դրեց գահին, ոչ ոք չասաց՝ «Վայ, քո, արա, ինչքան իսպանացի կոտորվեց», «Մի բուռ… լավ՝ 10 բուռ իսպանացի էինք, բան չմնաց»… Էն, որ «Նպատակը արդարացնում է միջոցները», էդ էլ հո ե՞ս չեմ ասել, Նիկկոլո Մաքքիավելին է ասել։
Ու հետո՝ ես երբեք չեմ ասել՝ «Ելնենք, ջարդենք, փշրենք»։ Ասել եմ ԵԹԵ։ Եթե հնարավորություն լիներ մաքրելու… եթե բախտ վիճակվեր պատժել…
Ու հետո՝ չեմ հասկանում, թե ինչու է շատերի ուղեղում զետեղված, որ ամենամեծ չարագործներն ու դավաճաններն այսօրվա ալիգարխներն ու իշխանություններն են… Ես չկամությամբ եմ անուններ տալիս, որովհետեւ էդ մլակի թուլեքի անունները պիտի ջնջվեն ու վերանան на хер!!
Եթե շատերի կարծիքով օլիգարխներն ու իշխանություններն են մեղավոր, թույլ տվեք իմանալ՝ լեւոնների, նիկոլների, հակ-մակերի հե՞տ ոնց վարվենք… Տասնյակ տարիներ առաջ երկիրը բռնաբարած-ծախածները պիտի պատասխան չտա՞ն, թե՞ ներազդեն մարդկանց վրա, տանեն գնդակների ներքո, խառնաշփոթ սարքեն, հետո ֆռֆռան…
ԱՌԱՋԻՆ ՀԵՐԹԻՆ ՊԻՏԻ ՍԱՏԿԻ ՆԱ, ՈՎ ՉԳԻՏԵՍ ԹԵ ԻՆՉ ՆՊԱՏԱԿՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ՀԱՆՈՒՄ-ԳՑՈՒՄ Է ՇԱՆ ԵՐԱԽԸ։
ՆԱ ՊԻՏԻ ԹԱՐՍ ԿԱԽՎԻ ՔԱՂԱՔԻ ԱՄԵՆԱԿԵՆՏՐՈՆԱԿԱՆ ՓՈՂՈՑՈՒՄ։
Բայց եթե ինչ-որ մեկին սատկացրել են ու դրա անունով փողոց-մողոց կա՝ շատերի ուղեղում դաջված է, որ դա հերոս է… Այսինքն՝ իր կյանքում միայն անհրաժեշտ էր, որ գռռցնեին դոշին ու վերջ, եկեք դնենք Մեծ Նժդեհի անվան կողքին…
Աշխարհի ամենաահավոր բաները ԿԱՐԾՐԱՏԻՊԵՐՆ ու ծայրահեղականությունն են… Այսինքն՝ Ստալինն ու Բերիան արյունախումներ էին, իսկ Խրուշչովը կամ գեներալ Դը Գոլը՝ «լավ տղերք»… Պինոչետը գազան էր, որովհետեւ 3600 անասունի գնդակահարեց, այնուհետ տքնաջան աշխատանքներով վերակառուցեց երկիրը, իսկ Ալյենդեն՝ ոչ, որի կառավարման ընթացքում սովի ու հիվանդությունների պատճառով մեկ ու կես մարդ է մահացել, հիմնականում երեխաներ ու ծերեր… Բա… Պինոչետը, արյունախում… Ու չգիտես ինչի՝ իսկական արյունախում պոռնիկի զավակ Չե Գևարան, որ իր ձեռքով գնդակահարում էր բոլոր 14-ից բարձր անձանց, հերոս է… Հիմա էլ ինչ-որ անհասկանալի Չավես է հերոսանում աչքիս առաջ… Բայց դա իր մահով մեռավ, ի՞նչ եք ուզում էդ հայվանից, դա գործի՞չ էր… Կամ Օբաման… Էնպես է նայում, որ ուզում ես մի հատ iPad տաս բուռը, որ գնա угл-ի վրե Angry Birds խաղա, դա ամենաշատ բանն է, որ կկարողանա անել… Կամ էն նարնջագույն հեղափոխության աստղը, էն խախոլը, ոնց էր անունը… Յուշչենկոն… Լրիվ էշ։ Սաղ օրն ասում էր՝ «Բայց ինձ ո՞վ թույնեց, հը՞»… Բա անասուն, իշխանությունը 10 տարուց ավել ձեռքիդ էր, մի բան անեիր, մարդիկ զրկանքներից ու սովից բացի ուրիշ բան չտեսան։ Էդքան խոսեց голодомор-ից, էնքան զզվացրեց տեղի-անտեղի, որ մյուս ժողովուրդները սկսեցին դրան ասել ХОХЛокост.
Աշխարհում մեկ տասնյամյակից ավել է, ինչ չկա քաղաքական գործիչ։ Ամեն ինչ սառեցված է։
ՈՒ ԵԹԵ ՄԵԾ ՏԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ ՈՐԵՎԷ ՄԵԿԸ ՉՑԱՆԿԱՆԱ, ՈՉ ՄԻ ՓՈՔՐ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆՈՒՄ ՈՉԻՆՉ ՉԻ ՓՈԽՎԻ…
Ուզում ես՝ ազատատենչ եղիր, ուզում ես՝ ակտիվիստ, ուզում ես՝ տանը նստած մարդ, ուզում ես՝ ազգայնասեր, ուզում ես՝ դեմոկրատ, ուզում ես՝ լիբերԱՍՏ, ուզում ես՝ պեդերաստ… Կարեւոր չի… Կարեւորը, էն է, թե Angry Birds խաղացողներն ինչ են ուզում անել երկրիդ հետ… Ու ընդհանրապես՝ ուզո՞ւմ են, թե՞ ոչ…
Վահրամ Սահակյանի գրառումը
Ֆեյսբուք
