Մի ժամ հաջողվել էր քնել, արթնացա, հեռուստացույցը միացրեցի, թարսի պես ալիքներն ընկան տեղական թրիքների վրա, բայց ամենաահավորը էդ չէր։ Ահավորն էն էր, որ ինչ-որ չափից դուրս հիմմար (երկու մ-ով) ջահելներ ոռնոցներով «հանաքներ» էին անում, այլանդակ «մանրապատումներ» էին ցուցադրում։
Թե ինչի են էս ջահելներն էսքան տխմար ու անտաղանդ՝ չգիտեմ, գուցե մութ ու ցուրտ տարիներն են մեղավոր, իրենք էլ որպես рождённые революцией - պիտի էդ անտեր փոփոխությունների հետքը կրեն ու լինեն անգրագետ դեբիլ… Բայց չէ՞ որ շատ ու շատ խելոք, կիրթ, կարդացած ու բարձրաճաշակ արվեստ ընկալող երիտասարդներ կան, 100-ից 2-ը, բայց կան…
Բա էս ովքե՞ր են էս անտաղանդները, էս «32» են, 52 են, ու դրանց նման էսիմինչեր…
Ես գիտեմ ՄԻ ԲԱՆ՝ դրանց էկրան է գցող եզերն են մեղավոր։ Ու դրանց սաղի ձեռը մի-մի հատ բահ կամ բրիչ պիտի տաս ու ասես՝ «Գնա գործ արա, էշի թուլա, խոզի ձենդ գցել ես որ ի՞նչ…
Իսկ սաղ ասում են՝ լիսկա-միսկա, չգիտես թե ինչ хер!!! 
Ապաշնորհներին ու անտաղանդներին սովորել են, հա՞…

Թատերագիր Վահրամ Սահակյանի գրառումը

Ֆեյսբուք