▲ Դեպի վեր

lang.iso lang.iso lang.iso

Ինչու ասեմ, որ հագուստս արժե 8000 դոլար, եթե 2000 դոլարով կարող եմ մի քանիսը վաճառել. Ֆաինա Հարությունյան

BlogNews.am-ը գրում է, որ որոշել է լրացնել այդ բացը և այսուհետ կանի հետաքրքիր հարցազրույցներ հայկական ֆեյշն ինդուստրիան զարգացնող դիզայներների հետ: Շարքը որոշեցինք սկսել դիզայներ Ֆայինա Հարությունյանից, ով չնայած հայ դիզայներների այսպես ասած երիտասարդ սերնդից է, բայց արդեն ունի տեղն այս ոլորտում:

-  Ֆայինա ես քեզ դասում եմ մեր հայ դիզայներների ոչ առաջին սերնդից, բայց իհարկե ոչ էլ նորեկներից: Ի՞նչ ես կարծում,  ինչ դինամիկա է ունեցել նորաձևությունը Հայաստանում , ինչպես էր առաջ և ինչպիսի պատկեր ունենք այսօր: 

- Կստեմ, եթե ասեմ, որ խորությամբ ուսումնասիրել եմ, քանի որ այստեղ չեմ ապրել: Գիտեմ, որ  եղել են նորաձևության շաբաթներ,  ցուցադրություններ և ամեն ինչ բավականին ակտիվ է եղել:  Գուցե հիմա մի քիչ պակասել են ցուցադրությունները, բայց հիմա հայկական ապրանքանիշի հանդեպ վստահություն կա:  Կարծում եմ՝ հիմա ավելի նորաձև է դիզայներական հագուս կրելը:  

Դու այն եզակի դիզայներներից ես, ով անում է հավաքածու ոչ միայն երեկոյան զգեստներով, այլև քեժուալ հագուստ:  Կարծում եմ՝ դժվար է Հայաստանում անել մի բան, երբ արդեն ներկայացված են հայտնի բրենդները և մրցակցությունը մեծ է: Որն է նպատակը, արդյոք դու իրոք ինչ-որ կոմերցիոն հաջողություն ես տեսնում, թե պարզապես սիրում ես ամենօրյա հագուստ ստեղծել:

- Ես ժամանակին անում էի քեժուալ հագուստ, որը բավականին շահութաբեր էր, այդ ժամանակ ես ունեի թումանյանի վրա խանութ և բրենդային խանութներ չկային: Ես միշտ ինչ-որ նոր բան եմ ուզում փորձել, չեմ կարողանում մի բանով սահմանափակվել. ես անում եմ այն ինչ ես եմ սիրում, այն ինչ հաճախարդն է սիրում: Ես անում եմ այն Ֆաինան, որ կարող եք տեսնել Yerevan Mall-ում, մի տարվա մեջ ես փորձեցի ամեն ինչ անել, որ հասկանամ՝ ինչ է ուզում հաճախորդը: Հավատացեք  այնպես չէ, որ մեծ եկամուտներ եմ ունեցել, բայց փորձել եմ հասկանալ՝ ով է մեր հաճախորդը: Հիմա անում եմ այն հագուստը, որը ես եմ սիրում, ժամանակին արել եմ քարերով, փոռիկներով, ժանյակներով հագուստ, բայց հասկացել եմ, որ դա իմը չէ: Ես հիմա ուզում եմ այնպես լինի, որ մարդիկ իմ հագուստը տեսնելուց ասեն՝ սա Ֆաինա է, ինձ թվում է ես դրան ինչ-որ չափով հասել եմ: Ես շատ կարևորում եմ  հաճախորդի հետ  ազնվությունը, մեկը կարող է գույնից դժգոհել, բայց ոչ մի հաճախորդ չի կարող դժգոհել, որ մենք մեր ժամկետները ուշացնում ենք: Իմ հագուստների մեջ երբեք չեք տեսնի վուլգարություն:

-  Վերջերս հանդիպեցի ձեր ֆեյսբուքյան էջում, որ սկսել եք սպորտային հագուստ արտադրել, ինչով է դա պայմանավորված, այն որ սպորտային հագուստն աշխարհում այսօր դարձել է նաև առօրյայում կրելու ակտուլա միջոց, թե պարզապես այն հանգամանքը, որ վերջին շրջանում զբաղվում էիք սպորտով:

- Այս հավաքածուն արել եմ, ոչ թե որ պահանջարկ կա, քանի որ դեռ չեմ կարող խոսել պահանջարկի մասին, այն պարզ պատճառով, որ դեռ վաճառք չեմ արել, անգամ գները չեմ որոշել: Այո,՛ ես զբաղվում եմ սպորտով, հիմա մի քիչ առողջական խնդիրներ ունեմ, որի պատճառով դադար եմ տվել, բայց այս հավաքածուից պետք է նվիրեմ իմ մարզչին՝ Բելլային, քանի որ նա է ինձ մոտիվացրել: Ես առաջարկ եմ ստացել սպորտային խանութներից մեկից, որպեսզի այս հագուստները ներկայացվեն իրենց մոտ, իսկ դա ինձ համար մեծ պատիվ է: Այս հավաքածուն պրոֆեսիոնալ սպորտային հագուստ չեմ համարում, սա ավելի շատ կարելի է կրել կիսաշրջազգեստի և կեդերի համադրությամբ և գնալ ընկերուհիներով զբոսնելու:  Հուսով եմ՝ այս հավաքածում էլ կսիրվի:

-  Վերջերս Հայաստանում էր Վրաստանից ժամանած դիզայները, ով Երևանում խանութ բացեց: Հնարավոր է, որ հայ դիզայներների հագուստները մի օր վաճառվեն նաև դրսում և արդյո՞ք դուք ունենք այդպիսի նպատակ:

- Ունեմ նման առաջարկ Ռուսաստանից, բայց տեսնենք՝ ինչպես կստացվի: Գարնանը ունեի առաջարկ, բայց տարածքի առումով չհարմարվեցինք, քանի որ տեղը նշանակություն ունի: Բնականաբար որտեղ էլ վաճառավի իմ հագուստը, կարևոր է, որ ճանաչեն Ֆաինա բրենդը: Բացել խանութ հիմա ամեն տեղ կարելի է, բայց ես չունեմ ամբիցիա, որ բոլոր աստղերը հագնեն Ֆաինա, որ կարմիր գորգի վրա լինի միայն Ֆաինա հագուստ:  

-  Հայ դիզայներներին միասին դժվար է տեսնել, բացառություն են կազմում տարվա մեջ մի երկու անգամ ֆեյշն ցուցադրությունները: Ինչպեսի՞ն են ձեր հարաբերությունները մնացած դիզայներների հետ:

-  Գիտեք ինչ, մենք բոլորս էլ ասում ենք, որ մեր մեջ մրցակցություն չկա, որովհետև մեր հաջախորդները տարբեր են, բայց կա մի մասա, որ հարսանիքից հարսանիք են գնում և հայ դիզայներների մոտ շոր են կարում, իսկ դա մեր համար կոմերցիոն բնույթ է կրում և շատ կարևոր է, որ այդ մարդը գա քո մոտ: Մենք իրար չենք ատում, դա սուտ է, ես  կարող եմ չսիրել մեկին ինչ- որ պահվածքի համար,  բայց պրոֆեսիոնալ մրցակցությունը դա լավ է:  Բոլոր մեծ բրենդները  ունեն մրցակիցներ և թող ոչ մեկը չասեի, որ նրանք  չունեն, իհարկե ունեմ, ուրիշ բան է, որ հաճախորդը սիրում է Ֆաինա և հագնում է Ֆաինա: Իմ համար իդելական տարբերակը կլինի, երբ հայ հաճախորդը կարող է միքսել  Ֆաինայից  , Արևիկից,  Միկայից:

-  Լինում է օրինակ, որ զանգեք ասեք՝ Արևիկ ջան, ապրես ինչ լավ բան էիր արել

- Արևիկի ցուցադրությունից հետո, ես զանգում եմ նրան շնորհավորում, ինչպես և ինքն է դա անում: Դա էթիկա է, բայց անկեղծ ասեմ, եթե ես չհավանեի ես չէի զանգի: Ես կարող եմ Միկային ասել՝ քո ձևածքները ինձ շատ է դուր գալիս, կամ Նիկոլյանին ասեմ՝ քո պրինտները շատ լավն են: Ես կարող եմ ասել, որ գույներդ լավն են  ու դա նշանակում է, որ ես մենակ գույներն եմ հավանել: Ես կեղծավորություն չեմ անում:

- Հաճախ մեր դիզայներները հայտարարում են, որ իրենք իրենց կտորները բերում են Իտալիայից, Ֆրանսիայից, բայց  կարող եմ  ասել, որ ես շատ հաճախ եմ տեսնում մեր դիզայներներին օրինակ շրջանայինի կտորի խանութներում և այստեղից հարց է առաջանում, դուք նույնպես ասում եք, որ կտորները գնում եք այդ երկրներից և արդյո՞ք դա ֆինանսապես ձեռնտու է Հայաստանում աշխատող դիզայներների համար: 

-  Չկա այդպիսի բան: Իսկ ի՞նչ կապ ունի, թե կտորը որտեղի է բերված, հայկական կտոր չկա և ցավոք սրտի չկա, բայց այդ նույն կտորի խանութները բերում են Իտալիայից, Ռուսաստանից, Թուրքիայից, դրանք աշխարհում ամենամեծ կտոր արտադրող երկրներն են: Ի դեպ, եթե ասում են Իտալիայից, դա չի նշանակում, որ դա հենց իտալական է, քանի որ կան ընկերություններ որտեղ աշխատում են չինացիներ, մենակ նրա համար, որ գրվի Made in Italy, բայց չինականը դա դեռ չի նշանակում վատ, պարզապես մենք վատ չինական ենք տեսել: Հիմա Երևանի կտորի խանութներում գալիս են այդ երկներից, բայց ի՞նչ ասել, որ դա Իտալիայից  է, բա որ վաղը հաճախորդը տեսնի որ դա Իտալիայից չէ:  Այսինքն մի անգամ  «կպցնելով», թանգ ասելով, հաճախորդ չես պահի. ես այդ ամենով չեմ առաջնորդվում: Ես ունեմ կտորներ, որոնք իրոք բերված են, ես եմ գնում բերում եմ, բայց կարելի  պատվիրել ինտենետով:  Լինում են կտորներ, որոնք ես հավանում եմ, օրինակ վարդագույն գույնը, որ գիտեմ պահանջարկ ունի, մտում ես խանութ ամբողջ թոփով առնում ես, նախ հաճախորդը դա էլ չի տեսնում խանութում, հետո ուրիշ դիզայներներ չեն օգտվում:

Հայ Դիզայներների հագուստները շատ տարբեր գներ արժեն, ի՞նչով է պայմանավորված դա, արդյո՞ք  կտորների մեջ է տարբերությունը, թե որքան է գնահատում դիզայները իր աշխատանքը: 

-  Ամեն դիզայներ իրա ամբիցիայի տոկոսն է ավելացնում,  ես ավելացնում է շատ քիչ չափի տոկոս: Իմ գները միջին են, բայց ես դրա հետ զուգահեռ նաև որակ եմ ապահովում: Գիտեք,  ինչ-որ մեկը կարող է կարդալ և ասել, որ ինձ համար զգեստ ես կարել, որն այդքան էլ լավը չէ, բայց տարվա մեջ միգուցե տենց լինեն: Հիմա ամեն մեկի խղճի վրա թող մնա իրենց տոկոսը, թե ինչքան են ավելացնում, իմը քիչ է, քանի որ ես գերադասում եմ ծախել ավելի շատ, քան «կպցնել» մի հաճախորդին: Քան ասեմ, որ այս հարսի շորն արժի 8000 դոլոր, բայց ինչի համար, եթե ես 2000-ով կարող եմ ութ հատ հարսի շոր կարեմ, աղջիկներն էլ շնորհակալ կլինեն և երջանիկ: Վերջերս նկատեցի, որ մի աղջկա ավարտական երեկոյին էի զգեստ կարել, հետո հարսանիքի, իսկ հիմա էլ բալիկի համար եմ կարում, այ դա է ինձ համար երջանկությունը: 

-  Մի բան է անել հագուստ ցուցադրության համար, մի բան է վաճառելու համար, ձեր արած հագուստները, որոնք պոդիումի վրա երևում են, դրանք վաճառում եք, թե անում եք պարզապես ցույց տալու համար: Արդյո՞ք դրանք լավ կարված են և կարող են ցանկության դեպքում վաճառվել

-  Իմ վերջին հավաքածուն, որ արել էի Պառլամենտի համար, երրորդ օրը կախել էի խանութում և  ամբողջը վաճառել եմ: Կարող է երկու զգեստ մնացել է, բայց այդ զգեստներից չափսեր եմ կարել: Իմ մոտ հագուստը վաճառվում է. ես անում եմ նրա համար որ վաճառեմ:

Աշխարհում կան մարդիկ, ովքեր համարվում են նորաձևության քննադատներ, օրինակ Սուզի  Մենկես,  ով միշտ ներկա է լավագույն ցուցադրություններին և բոլորը դողում են նրանից, ի՞նչու մենք չունենք այդպիսի մարդիկ:

-  Մենք այնքան բանի պակաս ունենք, մենք հենց ունենանք նորաձևություն, շոուռումներ, հաստատ  կլինեն  նաև նման մարդիկ: Մենք ժամանակին չունեինք գրագետ ֆեյշն լրագրողներ, բայց հիմա ես նկատում եմ, որ կան լրագրողներ, ովքեր համ հասկանում են նորաձևությունից, համ էլ լրագող են: Իսկ ֆեյշն լրագրությունը դա լրիվ այլ մասնագիտություն է, կա հիմա մի նորաձևության կայք, որի խմբագիրը ես եմ, աղջիկներ բավականին լավ գրում են: Կապ չունի, որ ես այդ կայքի խմբագիրն եմ, մի անգամ էլ իմ Վահանի և Նիկոլյանի մասին ինչ մտածել գրել էին:

Ամբողջ աշխարհում, հիմա կարծես մի հարց էլ կա, ովքե՞ր են ստեղծում նորաձևությունը հայտնիները թե ի վերջո դիզայներները: Ով ում է ոգեշնչվում

-  Իրականում դիզայները պետք է աստղի ոճը սեղծի, որ աստղն էլ դա վաճառի: Լինում են այդպիսի դեպքեր, որ երգչուհին կրում է զարդեր և մեկ ուրիշ դիզայներ որոշում է նույն զարդերից անել, կարծում եմ՝ դա գեղեցիկ չէ: Ես կարող եմ միանշանակ ասել, որ սեր դեպի հայկական մոտիվներ, միանգամայն սկսել է Սիրուշոյից և պետք է անգամ շնորհակալություն հայտնել, որ երգչուհին կարողանում է ճիշտ բան քարոզել և նրա բանակը միանշանակ հետևում է նրան : Ես եղել եմ Սիրուշոյից հետո, երբ արեցի իմ Տիգրան մեծ պրինտով մայկաները, մենք անգամ համագործակցել ենք Սիրուշոյի հետ: Տիգրան մեծը եղել է շատ հանրահայտ,  դրա  պես ոչ մի հայկական շապիկ  վաճառք պարզապես չի եղել, դա պարզապես ցնցող էր, իսկ հիմա ահագին կեղծ տարբերակով են վաճառում, ես դրան դեմ չեմ, որովհետև դա առաջին անգամ է, որ հայ դիզայներին կեղծում են. դա կայֆա: Երկորդ ալիքն եղավ, երբ Արփինե Գաբրիելայնն այդ շապիկով  հայտնվեց Ֆուլ Հաուսում: Հիմա էլ ունեմ այդ շապիկների պատվերներից, բայց չեմ անում, քանի որ ինձ թվում է արդեն մի քիչ շատ է:   

-  Լինում են դեպքեր, երբ կարող են գալ հայ դիզայների կարած որևէ հագուստով և ասեն որ նույնից են ուզում: Համաձայնվո՞ւմ եք կարել դա:

-  Լինում է իհարկե, հաճախ է լինում  և ես ասում եմ, որ սա հայ դիզայներ է, գնացեք նրանց մոտ կարեք: Դա պարզապես գեղեցիկ չէ: Ես հույսով եմ, որ եթե նույն ձև տանում են իմ հագուստը, նրանք էլ են հրաժարվում կարել:

Ինչ կասեք, այն նոր սերնդի մասին, ովքեր հայտնվել են, դուք դրանից տխրում եք

- Շատ կարևոր է պահել համարձակությունը մինչև վերջ, բայց չդարձնել կոմերցիոն: Բոլորս կարող ենք ամենասկզբում համարձակ լինել, ինչ ունենում ենք ատելյե, վարձ ենք տալիս, աշխատավարձ:  Շատ կարևոր է, որ այդ հաճախորդը որ գնալու է նրանց մոտ, իմանա նրանց ձեռագիրը:

Նյութը՝ սկզբնաղբյուր կայքում

Վերահրապարակումներում` մտքերն ու ինֆորմացիան կարող են չհամընկնել խմբագրության տեսակետի հետ: Ձեր տեսակետը կամ հերքումը կարող եք ուղարկել info@asekose.am-ին
Շոու-բիզնես ավելին