Գիտեք, իսկ ես դժգոհ չեմ որ պետական մակարդակով սուգ չհայտարարվեց:
Այդ ձևական , փկված դեմքերով, ճոռոմ-ճոռոմ ելույթներով, դատարկ աչքերով դեմքերն տենալուց Աստված պահեց մեզ բոլորիս:
Մենք էինք ու մեր վիշտը:
Ու երեկ Ազատության հրապարակում ցրտից դողացող եկեղեցիական խմբի աղջիկների երգած շարականները հազար անգամ հոգեհարազատ էին ինձ, քան պետական սուգի հազար անգամ քշած կասետները:
Ու այսքան ժամանակ ինչ մոմերը վառվում էին մի հատ քամի էլ չփչեց: Եվ ճիշտն էլ երևի դա էր: Անկեղծ: Շիտակ: Մաքուր:
