Եվս մի քանի օր, կամ մի քանի ժամ ու բոլորը կփոխեն իրենց սև լուսանկարները և շատերը կապրեն իրենց առօրյայով ու գուցե չեն էլ հիշի ինչի համար էին սև նկար դրել...
Բայց մենք պատասխանատու ենք նրա առջև, ով մեզ ընտելացրել ա,
մենք պատասխանատու ենք ՊՈՒՃՈՒՐԻ առջև...
Մենք աղոթեցինք նրա համար յոթ օր, բայց նա տանը արնաքամ էր եղել մի քանի ժամ ու ոչ ոք, ՈՉ ՈՔ «չէր լսել» կրակոցները, կամ չէր ուզել լսել, ոչ ոք...
Ինչքան բան այլ կերպ կլիներ եթե լսեին, եթե ավտոմատով մի քանի կիլոմետր անցած տավարին ինչ որ մեկը «նկատեր», ինչ որ մեկի մտքով անցներ ստուգել գիշերվա կեսին էտ ավտոմատավոր տավարն ուր ա գնում...
եթե ...
Մենք պատասխանատու ենք Պուճուրի առջև, մենք չկարողացանք նրան փրկել, արդեն շատ ուշ էր...
Բայց ամեն ինչ փոխվեց, Պուճուրն ամեն ինչ փոխեց, մենք պետք ա փոխվենք, մենք պետք ա լսենք ու նկատենք ամեն ինչ, պետք ա...
