Հազարամյակների պատմություն ունեցող հայկական ազգային պարարվեստը սկիզբ է առել դեռևս նախաքրիստոնեական շրջանում, սակայն այօսր մեր թշնամին մեր ազգային պարատեսակներից երկուսը փորձում է վերագրել որպես ազգային արժեք, ինչի մասին վկայում է «ՅՈՒՆԵՍԿՕ»-ի թվիթերյան պաշտոնական էջում կատարված հրապարակումը:
Ժամեր առաջ «ՅՈՒՆԵՍԿՕ»-ն թվիթերյան իր պաշտոնական էջում հրապարում է արել այն մասին, որ «Քոչարի» և «Թամզարա» ավանդական խմբակային պարատեսակները պետք է ներառվեն «ՅՈՒՆԵՍԿՕ»-ի շտապ պահպանման կարիք ունեցող ոչ նյութական մշակութային ժառանգությունների ցանկում՝ որպես Նախիջևանի ԻՀ-յան էպիկական, ազգային երաժշտական ժառանգություն ունեցող ավանդական պարատեսակներ:
Իսկ Ինքնիշխան Հանրապետության կողմից որպես ազգի սեփականություն վերագրվող այս երկու պարատեսակների հարցը քննարկվելու է նոյեմբերի 26-ից դեկտեմբերի 1-ը Պորտ Լուիում անցկացվող ոչ նյութական մշակութային ժառանգության պաշտպանության միջկառավարական հանձնաժողովի 13-րդ նիստում:
Կարծում եմ պետք է երևույթին անհապաղ միջամտի ՀՀ մշակույթի նախարարությունը, քանի որ «Քոչարին» և «Թամզարան» Հայկական լեռնաշխարհում ամենատարածված և ներկայումս պահպանված հայկական հնագույն պարատեսակներից են, որոնք դարեր ի վեր հստակ սերունդներին են փոխանցել ինչպես մեր ժողովրդի արմատները, այնպես էլ վարքագիծն ու մարտական շարժումները։