Ըստ էության, Ժիրայր Սէֆիլյանն ու Սերժ Սարգսյանը սկզբունքային հարցերում համաձայնության են եկել.
Խնդիրն այն է, որ նրանց երկուսի հետևորդները չեն լսում իրենց առաջնորդներին:
Համեմատելով Ժիրայր Սէֆիլյանի վերջին հայտարարության (քաղաքական պահանջների) ու Սերժ Սարգսյանի ելույթի (քաղաքական հայտարարության) տեքստերը կարելի է եզրակացնել, որ սկզբունքային բոլոր հարցերում նրանք համաձայնության են եկել ու պոտենցիալ դաշնակիցներ են: Այդ փաստաթղթերի տարբերվող մասերը կարող են ունենալ տարբեր մեկնաբանություններ, որոնք, սակայն, պետք է անցնեն ժամանակի փորձությունը:
Թվում էր, թե երկու կողմերի հետեւորդները անմիջապես պետք է ձեռնամուխ լինեին ձեռք բերված համաձայնությունների (Արցախ, Համաձայնության կառավարություն, …) իրագործմանը: Դրա փոխարեն նրանք մոռացության են մատնում բանակցությունների արդյունք հանդիսացող գրավոր փաստաթղթերը, շարունակում են քարկոծել միմյանց ու վատնում են մոբիլիզացիայի համար շահած թանկագին ժամանակը: Եթե միակ պատճառը փոխադարձ անվստահությունը լիներ, առնվազն հարկ կար առաջին համատեղ քայլերը կատարելու միջոցով բացահայտել հակառակ կողմի հետին մտադրությունները:
Իմ կարծիքով՝ երկու կողմերի հետեւորդները հավասարապես կամ չեն լսում, չեն հասկանում, չեն հարգում իրենց առաջնորդներին, կամ ել ունեն բոլորովին այլ նպատակներ:
Ինչպես միշտ, պատասխանատվությունը դարձյալ մնում է երրորդ, չմիացած կողմի վրա:
