Շարլ Ազնավուրի շուրջ ծավալվող արհեստական սկանդալը հերթական անգամ ինձ գցեց խոր դեպրեսսիայի մեջ, որից չգիտեմ, թե երբ դուրս կգամ, բայց ես , քանի որ իմ անհամեմատ փոքր աշխարհում բախվում եմ դրա հետ , մի փոքր օրինակ ունեմ, որը, չնայած չհասկացողը էլի չի հասկանա. երբ ես սկսեցի մեր մեջ գովազդել Էլիֆ Շաֆակի Ստամբուլի Ընկեցիկը , ամեն անգամ ոգևորված խոսել էդ գրքի մասին, ասել, որ իմ ամենասիրելի գրքերից է, ջահելությանս մեծ մասը, պատկերացում չունենալով, թե գիրքն ինչի մասին է, միայն տեսնելով թուրք հեղինակ , Ստամբուլ բառը, առանց ուսումնասիրելու , սկսեց ինձ համարել թրքամետ :)) հիմա ես կամ Էլիֆ Շաֆակը մեղք ունենք , որ դուք սիրում եք առանց իմանալու խոսել ? :)) խեղճ Շարլ ... իմ սերը, հարգանքն ու վստահությունը քո նկատմամբ անսահման են .... մի բան գիտեմ միայն, որ մենք քեզ արժանի չենք, մենք արժանի ենք միայն մեր կառավարությանը :ՃՃՃ հենց էդպես:
Կարդացեք նաև` «Իմ մայրը թուրք է».Ազնավուրի անհավանական հարցազրույցը թուրքական մամուլին
