Հայաստանում ժողովուրդն արժանապատվություն չունի և փողապաշտ է

Հայաստանում ավելի դյուրին է աշխատելը, մարդկություն կա, դրախտ է,-ասում է Լիբանանից Հայրենիք վերադարձած ու բնակություն հաստատած լիբանանահայ Րաֆֆի Առաքելյանը, ով Երևանում զբաղվում է պայուսակների վաճառքով, սովորել է Ֆրանսիայում, փորձ ձեռք բերել Chanel, Louis Vuitton-ում:

-Ծնվել եմ Բեյրութում, սովորել տեղի հայկական դպրոցներից մեկում, ապա 1992 թվականին հորս խորհրդով գնացել եմ Ֆրանսիա, որտեղ ապրել եմ 6 տարի՝ հմտանալով պայուսակների դիզայներության ոլորտում: Սովորեցի ամեն մանրուք՝ պայուսակներ կարելու համար: Հայրս Բեյրութում պայուսակի գործարան ուներ, ուզում էր, որ իր գործը շարունակեի:

Եվ, քանի որ նրանից որոշ բաներ սովորել էի, համալսարանն ինձ ուղարկեց լավագույն ֆիրմաներ՝ փորձ ձեռք բերելու: Օրինակ՝ Chanel, Louis Vuitton:

Երբ վերադարձա Լիբանան՝ 5 տարի ապրելուց հետո որոշեցի ամուսնանալ: Ապա մեկնեցի ԱՄՆ, բայց չսիրեցի այն ու Լիբանան վերադարձա և ևս 6 տարի ապրեցի: 2014 թվականին ընտանիքիս հետ եկա Հայաստան, տասը օր մնացինք, շատ վայրեր այցելեցինք: Երբ վերադարձա Լիբանան՝ Հայաստանը միշտ մտքիս մեջ էր: Զգում էի, որ այլևս ուրախ չեմ: Անընդհատ Հայրենիքս էի հիշում: Ուստի, կարևոր որոշում ընդունեցի, այն է՝ վաճառել ամեն ինչ ու գալ Հայաստան: Այստեղ փորձում եմ երազածս սեփական տունը կառուցել,-Asekose.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց Րաֆֆի Առաքելյանը:

Առաջին անգամ, երբ եկաք Հայաստան, տեսա՞ք այն ինչի մասին լսել ու կարդացել էիք:

-Մեզ վախեցնում, ասում էին այստեղ մաֆիա կա, քեզ չեն թողնի աշխատել: Բայց եկա, տեսա, որ հակառակն էր: Այստեղ ավելի դյուրին է աշխատելը, իսկ Բեյրութում ավելի սթրեսային իրավիճակ էր: Բեյրութում կյանքը թանկ է, այստեղ՝ էժան: Երևանում փողոցները մաքուր են, մեքենաների վարորդները հարգում են անցորդին: Օրեր առաջ Ստամբուլում էի՝ մեքենան ժողովրդի վրա էին քշում: Մարդն այլ երկրներում արժեք չունի: Դրսում ո՞վ կնայի լացող երեխայի կողմը, ոչ ոք: Իսկ Հայաստանում այլ է: Այստեղ մարդկություն կա: Դրախտ է: Հայաստանում նաև ապահով է: Այլ երկրներում միշտ վախենում ես:

Շատերն այստեղի բարձր հարկերից են դժգոհում:

-Բեյրութում շնչելու համար էլ էինք հարկ վճարում: Էլեկտրաէներգիան շատ թանկ է: 5 Ամպերին 100 դոլար ենք տալիս:

Օրինակ՝ հալեպահայերից շատերը չդիամացան այստեղի պայմաններին ու գերադասեցին նույն Լիբանանը, Կանադան, ԱՄՆ-ն…

-Եթե մարդը լավատես չէ՝ ուր ուզում է լինի, անպայման դժգոհելու է: Ցավոք, վերջերս կնոջիցս բաժանվեցի, իսկ պատճառներից մեկն էլ դա էր: Նա Հայաստանում չի ցանկանում մնալ: Գերադասում է ԱՄՆ-ն: Նրան չկարողացա համոզել, փոխարենը այլ ընտանիքների դեպքում հաջողություն ունեցա: Նրանք Լիբանանից եկան ու հաստատվեցին Երևանում՝ ականջալուր լինելով հորդորներիս: Եվ, գիտե՞ք, գոհ են իրենց այդ քայլից: Տուն ունեն, աշխատանք ունեն: Ամենակարևորը՝ հայերեն են խոսում: Երբ այստեղ եկանք՝ երեխաներս ոչ գրել գիտեին, ոչ էլ կարդալ: Հիմա ամեն ինչ կարգին է, շատ լավ են գրում ու խոսում: Արմատներին վերադառնալը շատ կարևոր է: 2014 թվականին, երբ ինքնաթիռը վայրէջք կատարեց ու ոտքս հայրենի հողին դրեցի, առաջինը որ տեսա՝ զինվորական հայ աղջիկներն ու տղաներն էին: Ես ծնկի եկա, համբուրեցի հողը: Անասելի ուրախ էի այդ պահին:

Որտեղի՞ց Ձեր մեջ այդքան հայրենասիրություն:

-Դաստիարակությունը շատ կարևոր է: Հետո՝ Բեյրութում մենք՝ հայերս, համախմբված էինք, չէինք թողնում, որ արաբը մեր մեջ մտներ: Մեր հեղափոխական երգերը, պատմությունները ոչ ոք չի մոռացել: Ամեն ապրիլ ամսին չէինք սափրվում, սև էինք հագնում: Այդ ամիսը մեզ համար սգո ամիս էր: Փոքրուց այդպես ենք մտածել: Եվ, եթե գա այն պահը, երբ հայրենիքս իմ կարիքը կունենա, առաջինը կլինեմ, որ ձեռքս զենք կվերցնեմ: Հպարտ կլինեմ, եթե արյունս խառնվի հողին:

Հայաստանում կա՞ մի բան, որը Ձեզ դուր չի գալիս:

-Ամեն երկրում լավ մարդիկ էլ կան, վատերն էլ, դրա համար հաստատ կարծիքս չեմ փոխում(ժպտում է.Ա.Կ): Մի բան դուրս չի գալիս.այստեղի ժողովուրդն արժանապատվություն չունի, փողապաշտ է: Որոշ աղջիկներ գումարի համար մարմնավաճառությամբ են զբաղվում, դա ցավ է պատճառում ինձ: Գոնե հատակը մաքրեն, կամ պատուհանը, մատուցող լինեն, ոչ թե մարմինը վաճառեն: Մեղք են հայ աղջիկները: Նրանց շատ եմ տեսնում պարսիկների հետ, դրա համար Հանրապետության հրապարակ խուսափում եմ գնալ: Աներևակայելի բան է կատարվում: Սրբություն չի մնացել:

Տղաներն էլ փողի համար մեծ վեճեր են սարքում:

Ինչ վերաբերում է սպասարկման ոլորտին, մի քիչ խնդիր կա: Կարևոր է հաճախորդին չխաբելը, սուտ չխոսելը, այլապես կկորցնես նրան:

Հասցրե՞լ եք շրջել ու տեսնել Հայաստանի ամբողջ գեղեցկությունը:

Այո, ամեն տեղ եղել եմ: Ամենագեղեցիկը Պարզ լիճն է: Հանդարտ է շատ: Ես շատ եմ նեղվում, որ ամառային արձակուրդներին հայերը Բաթումի են մեկնում կամ այլ տեղ:

Ինչպիսի՞ Հայաստան եք ուզում տեսնել:

Չեմ ուզում լինի Եվրոպա,ոչ էլ Ամերիկա ու Ռուսաստան: Կուզեմ մնա այնպիսին, ինչպիսին եղել է դարերով: Երազում եմ տեսնել այն օրը, երբ բոլորը կվերադառնան ու Հայաստանի անունը կթնդա ողջ աշխարհում:

Հարցազրույցը՝ Անի Կարապետյանի